Wát is wezenlijk een frigo?

 

Het is een nobele gedachte om de inwoners van Vlaanderen, inzonderheid de minstbedeelden, terzijde te willen staan bij de aankoop van een koelkast. Weinigen zullen hier bezwaar tegen hebben. Maar zoals vaker, zijn ook hier weer stemmen te horen die over geld zeuren.

Wat zij niet kunnen of niet willen inzien: geld is niet het probleem! Haalt niet het vlijtige bijtje μέλισσα zijn heerlijke honing bij duizend bloemen? Stuifmeel en geld zijn er zát.

Een groter probleem lijkt me de ontologische vraag wat een koelkast precies is. We kunnen wel veel praeten, maar wat is dat in wezen? Vraagt u het mij, dan valt bijvoorbeeld de frigobox, waar wijlen de burgemeester van Knokke zo lelijk over deed, daar niet onder. Dit gezegd zijnde, meningen kunnen verschillen.

Wát echter, als wij de met groene stroom aangedreven elektrische frigobox onder ogen nemen? Zelfs Ursula met haar Green Deal zal hier goedkeurend knikken. Maar wellicht heeft het kabinet van onze Melissa zich over zulke vragen al gebogen.

Anders staat het, dat moet mij toch van het hart, met aaismekers. Hier ligt wat mij betreft de grens. Nee! wil jij per se ijsblokjes in je drankje, dan betaal je zelf voor je machientje. De hele bijenkorf hoeft daar niet toe bij te dragen.

Nuances in de Duitse kiescampagne

 

Bijna iedereen mag dan geruime tijd in de waan hebben verkeerd dat Duitsland herenigd was, en die beruchte Muur door Kohl en Gorbatsjov met de grond was gelijkgemaakt, maar dat is een vergissing.

Friedrich Merz, christendemocraat net als Kohl, heeft hem in allerijl heropgericht. Beter zelfs: hij zette een brandmuur op de fundamenten van die oude muur tussen de twee Duitslanden. Achter zijn nieuwe muur wonen nu aan de blauwe kant de AfD-burgers, en aan de zwarte kant de goede christendemocratische burgers.

Merz kon dat, want hij wordt de nieuwe bondskanselier. Hij won immers de verkiezingen – weliswaar met maar 28,5% van de stemmen, het op één na slechtste resultaat voor zijn partij sinds 1945, maar gewonnen is gewonnen.*

Denken nochtans dat Merz voor zijn plezier muren wil optrekken of grenzen sluiten is onjuist. Hierover is wat verwarring ontstaan.

Na de moordaanslag in Aschaffenburg, door een Afghaanse 'vluchteling',** op een meisje van twee en op een man die wilde tussenkomen, zei Friedrich Merz: Er komt een werkelijk inreisverbod voor de Bondsrepubliek Duitsland voor iedereen die geen geldige inreisdocumenten heeft. Dit geldt uitdrukkelijk ook voor mensen die recht hebben op bescherming [asielzoekers].

De dag na de verkiezingen, toen een Große Koalition*** onvermijdelijk werd, zei hij: Niemand van ons heeft het over het sluiten van grenzen. Niemand. Hoewel dat hier en daar wel werd beweerd tijdens de kiescampagne. Niemand van ons wil de grenzen sluiten.****

Merz heeft dus geen kiesbelofte gebroken, al zal het onderscheid tussen 'gesloten grenzen' en 'terugwijzing van illegale immigranten' niet voor alle kiezers duidelijk zijn geweest. Enige vaagheid in de campagne was misschien welgekomen, want na de zoveelste aanslag werd gevreesd dat de AfD hier voordeel uit zou halen.

________________

       * In 2021, na het Merkel-tijdperk, deed kanselierskandidaat Armin Laschet het nog enkele procenten slechter.   

    ** Enamullah Omarzai had in de gevangenis moeten zitten. Hij was al veroordeeld voor gewelddaden. Zijn asielaanvraag was afgewezen en hij had een uitwijzingsbevel gekregen. Hetzelfde liedje als overal dus.

  *** Niet meer zó groot want de socialisten van Lars Klingbeil verloren zwaar.

**** Na Aschaffenburg: "Es wird ein faktisches Einreiseverbot in die Bundesrepublik Deutschland für alle geben, die nicht über gültige Einreisedokumente verfügen. Das gilt ausdrücklich auch für Personen mit Schutzanspruch."

En na de verkiezingen: "Niemand von uns spricht über Grenzschließungen. Niemand. Obwohl das im Wahlkampf streckenweise behauptet worden ist. Niemand von uns will die Grenzen schließen."

Censureren heet nu vaccineren

Dat keizerin Ursula veel afweet van vaccins zal niemand betwijfelen, zelfs té veel vermoeden sommigen, want haar sms-berichtjes met Albert Bourla, CEO van Pfizer, wil zij liever geheim houden. Dat zijn 'kortstondige' berichtjes liet de vorstin weten, zonder belang tenslotte.
Nu gingen die contracten wel over miljárden, en voor alle zekerheid spande de New York Times toch maar een rechtszaak aan, om haar te dwingen die onbelangrijke berichtjes vrij te geven.
Misschien, zo redeneren ze daar, kunnen die een bepaald licht werpen op de modaliteiten van de contracten die Albert en Ursula sloten. Bij het Europese Hof van Justitie is een hoorzitting gepland voor 15 november 2025. Nog even wachten dus.

Tot hier ging het over echte vaccins, over verpleegsters met flaconnetjes en naalden dus, maar Ursula heeft blijkbaar geleerd dat je ook metaforisch spuitjes kunt zetten. Heel de bevolking, zegt zij, moet tegen het virus van de desinformatie gevaccineerd worden. Wat dat woord precies inhoudt weet Hare Hoogheid precies, en zoiets kun je van eenvoudige onderhorigen niet verwachten. Bovendien moest zij voor haar kennis niet bij Albert van de Bourla te rade gaan: ze kreeg die mee van prins Klemens von Metternich.

Omdat de technieken evolueren, moeten wij rond het manipuleren van informatie gemeenschapsimmuniteit opbouwen. Research heeft immers aangetoond dat op voorhand ontmaskeren (prebunking) veel succesvoller is dan naderhand ontkrachten (debunking). Prebunking is in wezen het omgekeerde van debunking. Om kort te gaan: voorkomen is beter dan genezen.
Misschien kun je informatiemanipulatie beschouwen als een virus: in plaats van een infectie te behandelen die al vat heeft gekregen – debunking dus – is het veel beter te vaccineren, zodat het lichaam ingeënt is. Prebunking komt hierop neer. Want desinformatie moet het hebben van mensen die ze doorgeven aan anderen. Hoofdzaak is dat mensen weten wat kwaadaardige beïnvloeding van informatie is, en wat de achterliggende technieken zijn. En als die kennis toeneemt, nemen de kansen af dat we erdoor beïnvloed worden. Zo wordt de sociale weerbaarheid opgebouwd die we nodig zullen hebben.

Jongeren kiezen op basis van TikTok

 

Bij de jongere Duitse kiezers* zijn de AfD, Die Linke en BSW** met afstand de winnaars. Christendemocraten noch socialisten noch liberalen komen bij hen nog aan de bak.

Bij Maybrit Illner (ZDF) meende een panellid dat dat wellicht door TikTok komt (zoals in Roemenië dus).

Mij lijkt dat een te korte verklaring, want dan zeg je dat de goede media, met hun redactionele lijn, met hun scherpzinnige redacteurs, analisten &c. die allemaal aan de goede kant van de geschiedenis staan… dat die alleen nog relevant zouden zijn voor mensen van een zekere leeftijd.

_________ 

  * Van rond de twintig is bedoeld, niet jongeren in de journalistieke betekenis.

** Dat Bündnis Sahra Wagenknecht 0,03% stemmen te weinig haalde om in de Bundestag te komen is betreurenswaardig. 

Een generaal als verslaggever

Destijds las ik het Russische schaakweekblad ‘64’, en op pagina twee had je dan vaak een verhaal over de broederschap tussen de Sovjetvolkeren. Ten bewijze zag je trouwens een wazige zwart-witfoto met volksdansers. Dat verhaal kon ik niet lezen, want met mijn schamele schaak-Russisch lukte dat niet. Voor oorlogen op het bord volstonden eenvoudiger termen: de witten krijgen nu een gevaarlijke aanval, twijfelachtige zet, de zwarten kunnen remise houden, de Vizier (bij ons de Koningin) gaat nu verloren en dergelijke.
In onze eenvoud noemden wij alle spelers van de Sovjetunie ook simpelweg Russen. Om me tot twee wereldkampioenen te beperken: de Let Mikhaïl Tal was een Rus, en de Armeniër Tigran Petrosjan ook.

Vandaag zien we de Oekraïners en de Russen, twee broedervolkeren, een heel ander spel spelen en zijn we allemaal slimmer geworden, al moeten we voor de echte toestand aan het front, laat staan in de diplomatie, afgaan op wat ons van beide kanten toegeworpen wordt, en voorts op gissingen, indrukken en interpretaties van ontelbare experts en journalisten.

Enige tijd geleden was er de strijd tussen Sparta en Athene, ook twee broedervolkeren kun je zeggen, en de Atheense generaal Thucydides deed daar verslag van.*

Hij getuigde van zijn problemen als verslaggever, en de grote Jacqueline de Romilly vertaalde hem. Zij schreef er ook een apart boek over: La construction de la vérité chez Thucydide (Julliard, 1990), dat ik geweldig vond. Maar ik kan het niet meer vinden. Het stond jarenlang tussen die andere prachtboeken van haar, en ver kan het niet zijn maar het is wég.

Geen nood: nemen wij Romilly’s vertaling ter hand (Collection Budé, 1953) want generaal Thucydides zelf is even leerzaam.

De vertaling van haar vertaling hieronder zal een student ‘politicologie’ heel misschien bekend voorkomen, al mag betwijfeld worden of zulke oude dingen nog wel onderwezen worden. Hopelijk kennen de lesgevers zélf nog zulke teksten, want al treden zij vaak aan in Terzake, De Afspraak en dergelijke, verder dan verwijzen naar ‘de jaren dertig’ raken ze toch niet.

Thucydide

La Guerre du Péloponnèse I

Θουκυδίδου Ιστορίων

Boek I, 22

Wat de toespraken betreft die de verschillende partijen vlak voor of tijdens de oorlog hebben gehouden, wil ik zeggen dat het heel moeilijk was om de inhoud ervan nauwkeurig weer te geven, zowel voor mijzelf, als ik ze persoonlijk had gehoord, als voor iedereen die me erover berichtte uit deze of gene bron.
Ik heb weergegeven wat ze naar mijn mening hadden kunnen zeggen dat het best aan de situatie beantwoordde, waarbij ik zo dicht mogelijk bij de werkelijk uitgesproken woorden ben gebleven wat de algemene gedachte betreft: de inhoud van de toespraken namelijk.

Wat daarentegen de gebeurtenissen betreft die tijdens de oorlog plaatsvonden, heb ik me voor mijn verslag niet geroepen gevoeld me te baseren op de informatie van de eerste de beste,** en evenmin op mijn persoonlijke mening: ofwel was ik er zelf getuige van, ofwel heb ik ze stuk voor stuk met de grootst mogelijke nauwkeurigheid onderzocht. Dat onderzoek viel overigens niet mee want de getuigen gaven van alle voorvallen verschillende versies, afhankelijk van hun sympathie voor de een of de ander, en afhankelijk van hun geheugen.

Voor de toehoorder van dit relaas zal het ontbreken van wonderbaarlijke voorvallen wellicht afbreuk doen aan de charme ervan, maar als we duidelijk willen weten wat in het verleden is gebeurd, en wat er, gezien de aard van de mens in de toekomst nog voor gelijkaardigs of analoogs zal gebeuren: laten we het dan gewoon als nuttig beschouwen, dat volstaat. Het is geen pronkstuk voor het publiek van vandaag, maar een schat voor alle tijden (κτῆμά τε ἐς αἰε).

___________

  * Zijn eerste zin was: Θουκυδίδης Ἀθηναῖος ξυνέγραψε τὸν πόλεμον τῶν Πελοποννησίων καὶ Ἀθηναίων ὡς ἐπολέμησαν πρὸς ἀλλήλους. De Athener Thucydides beschreef de oorlog van de Peloponnesiërs en Atheners zoals ze die tegen elkaar uitvochten.

** De generaal hield blijkbaar niet van voxpops.

Noot van 25 februari: zoals iedereen weet, boeken laten zich vaak pas zien als je er niet meer naar zoekt. 

Zwitserse stemmen over de speech van Vance

Of Bart De Wever, Maxime Prévot of Theo Francken al iets gezegd hebben over de redevoering van Vance moet ik nog opzoeken, maar Karin Keller-Sutter (de Zwitserse Bundespräsidentin) deed dat al, in een interview met de Geneefse krant Le Temps. Zij vond die toespraak een pleidooi voor directe democratie,* en deelde veel waarden met Vance. Waarden bijvoorbeeld als vrijheid en de mogelijkheid voor het volk om zijn mening te uiten. Die speech was in zekere zin zeer Zwitsers, vond Keller-Sutter.**

Het spreekt dat de Zwitserse Groenen dit een schande vonden. Die speech was helemaal niet Zwitsers! En hoe verwerpelijk is het niet dat Keller-Sutter een X-account aanhoudt!***

Cédric Wermuth, co-voorzitter van de socialistische partij, ontwaarde zelfs Neofaschismus in de speech van Vance. Goed, maar dan ontkom je niet aan de indruk dat die man uit een wat beperkte woordenschat moet putten. Velen zal het immers verrassen dat het fascisme, neo- of niet, pleit voor vrije meningsuiting.

Vance had nog een mooie zin voor mensen met een beperkte woordenschat: Je moet weten wat je precies wil verdedigen, dat is belangrijker dan militaire budgetten.

__________

    * Een hier onbekende bestuursvorm, maar misschien ten behoeve van onze Belgische politici: er is een bepaalde samenhang met het begrip 'referendum'.

  ** «C’était un discours libéral, dans un certain sens très suisse»

*** @keller_sutter

Vance nam geen blad voor de mond

De Amerikaanse vicepresident James David Vance gaf in München een indrukwekkende speech, en veel Europese burgers aanhoorden hem met een zucht van opluchting.

Helaas is zijn speech niet in goede aarde gevallen bij keizerin Ursula, noch bij de door haar gulle hand bediende goede media.

Voor zinnen als: I believe there is nothing more urgent than mass migration, klappen die natuurlijk niet in de handjes, en al zeker niet als hij daaraan toevoegt dat die massamigratie het gevolg is van bewuste beleidskeuzes.

Vance ziet ook wat de EU voorheeft met de vrije meningsuiting, dé pilaar waar de democratie op steunt (Digital Services Act). Zelfs verkiezingen mogen er niet meer toe doen! Goede, gehoorzame rechters moeten ingrijpen als die tegenvallen:

We zijn blijkbaar aanbeland op het punt dat de situatie zodanig verslechterd is, dat in Roemenië in december de presidentsverkiezing werd geannuleerd op basis van fragiele verdenkingen van een inlichtingendienst, en onder de enorme druk van omringende landen.* Als ik het goed begrijp, was het argument daarbij dat Russische desinformatie de Roemeense verkiezingen had geïnfecteerd.

Maar ik zou mijn Europese vrienden willen vragen om enig perspectief in acht te nemen. Je kunt het verkeerd vinden als Rusland advertenties in sociale media koopt om jullie verkiezingen te beïnvloeden. Wij alvast doen dat. Je kunt het zelfs op het wereldtoneel veroordelen. Maar als jullie democratie vernietigd kan worden met een paar honderdduizend dollar digitale reclame uit het buitenland, dan was ze om te beginnen niet al te sterk.
Het goede nieuws is dat ik denk dat jullie democratieën aanzienlijk minder broos zijn dan veel mensen kennelijk vrezen.
Geloven in democratie is begrijpen dat elk van onze burgers wijs is, en een stem heeft. En wat ik echt geloof: burgers toelaten hun mening te geven, zal haar nog versterken.

Now, we’re at the point, of course, that the situation has gotten so bad that this December, Romania straight up cancelled the results of a presidential election based on the flimsy suspicions of an intelligence agency and enormous pressure from its continental neighbors. Now, as I understand it, the argument was that Russian disinformation had infected the Romanian elections. But I’d ask my European friends to have some perspective. You can believe it’s wrong for Russia to buy social media advertisements to influence your elections. We certainly do. You can condemn it on the world stage, even. But if your democracy can be destroyed with a few hundred thousand dollars of digital advertising from a foreign country, then it wasn’t very strong to begin with.
Now, the good news is that I happen to think your democracies are substantially less brittle than many people apparently fear.
To believe in democracy is to understand that each of our citizens has wisdom and has a voice And I really do believe that allowing our citizens to speak their mind will make them stronger still.

Het cordon sanitaire, the firewall, die Brandmauer vinden bij hem geen genade. Bij ons heb je politici die dat cordon weliswaar verwerpelijk vinden en dat ook met zoveel woorden zegden ...maar het toch punctueel toepassen. Realpolitik op zijn Belgisch wellicht, maar Vance zegt: You either uphold the principle or you don’t.

Wat geen énkele democratie, noch de Amerikaanse, Duitse of Europese zal overleven, is miljoenen kiezers vertellen dat hun gedachten en zorgen, hun aspiraties, hun smeekbeden voor ademruimte ongeldig zijn, of niet eens waard om in overweging te worden genomen.
Democratie is gebaseerd op het heilige principe dat de stem van het volk telt. Er is geen ruimte voor een firewall [cordon sanitaire, Brandmauer]. Je handhaaft het principe of je doet het niet. Europeanen, mensen hebben een stem. Europese leiders hebben een keuze.

What no democracy, American, German or European will survive, is telling millions of voters that their thoughts and concerns, their aspirations, their pleas for relief, are invalid or unworthy of even being considered.

Democracy rests on the sacred principle that the voice of the people matters. There is no room for firewalls. You either uphold the principle or you don’t. Europeans, the people have a voice. European leaders have a choice.

_____________

* Tactvol noemt James David Vance niét de EU, en evenmin de zelfingenomen, onnozele Thierry Breton.

Liever een smartlap dan een sermoen

Hoeveel mensen volhardend het wekelijkse sermoen van E.H. Joël De Ceulaer bijwonen weet ik niet, maar zelf doe ik het wel eens en zoek dan naar sporen van satire of ironie in zijn homilie. Voorlopig vergeefs moet ik bekennen, maar het valt niet uit te sluiten dat een getalenteerde spoorzoeker als Witte Veder (de indiaanse vriend van Arendsoog, in de katholieke boeken van Johannes en Paulus Nowee) er wél zou vinden.

Geen half werk wat de terrasjes betreft!

Nu onze verse ministers met een bijna Trumpiaanse snelheid aan het werk zijn gegaan en niet langer op een terrasje ergens op hun nagels zitten te bijten, mogen zij ook van de burgers inspanningen vragen. 

Mij is het helaas niet gegeven om de totaliteit van hun zorgen te overzien, maar voor een deelaspect ervan, het terrasleven namelijk, verstout ik mij mezelf enige expertise toe te meten. Akkoord, wat dat betreft hebben zij al een stuk van het werk verricht, maar er blijft nog zo veel te doen!

Van echte wantoestanden is geen sprake, dat zou sterk overdreven zijn, maar laten we onze ministers toch op een paar minder wenselijke situaties wijzen, en nemen wij het opklapbare terrasmeubilair onder ogen.

Zeker, ook dat kan mooi en zelfs elegant zijn, maar bij zulke tafeltjes steken de poten te ver naar buiten, waardoor mensen bij het neerzitten of opstaan ertegenaan stoten. Het kunnen zelfs mensen zijn die van een andere tafel komen of zich in die richting begeven!

Glazen kunnen hierbij sneuvelen, bier of hete koffie of thee kan terechtkomen op het boek dat je argeloos aan het lezen bent, of op je pakje sigaretten, of erger nog, op een spelend kind.

Gevaarlijk is ook de klapstoel voor dit kind, dat met zijn kleine vingertjes erin geklemd kan raken.

Misschien moet onze regering niet zo ver gaan om die opklapbare dingen meteen te verbieden, maar een voorlichtingscampagne zou hier wel op haar plaats zijn.

Nog even over dat spelende kind: laat het asjeblief niet aan de scherpe punt van een vierkante terrastafel zijn tere kopje stoten, tot bloedens toe misschien!

Genoeg treurnis: tonen we onze ministers hoe het met enkele simpele ingrepen beter kan.

Er is bijvoorbeeld deze eenvoudige, stevige, stapelbare stoel zonder uitstekende poten, en bovenal is er gelukkig de onvolprezen ronde terrastafel. Die moest allang overal verplicht zijn.

Voor regering en wetgever valt hier nog eer te rapen! Au boulot!

Natuurlijk zullen in hun wijsheid onze ministers Montesquieu wel indachtig blijven: Les lois inutiles affaiblissent les lois nécessaires – De l'esprit des lois, Livre XIX, chapitre 14, Genève 1748.

En evenzeer de abbé Ferdinando Galiani, die Montesquieu gelijk gaf in zijn Della Moneta van 1770:

“ …als je voorts in overweging neemt dat je alle goede wetten, over wat voor materie ook, in een oogwenk kunt verzinnen en op een blaadje papier verzamelen, dan merk je tegelijk dat als je perfect werk hebt geleverd, maar niettemin (in plaats van je tevreden te stellen met het laten uitvoeren van al genomen beslissingen) wenst door te gaan met wetten maken – dat dan al het goede onvermijdelijk bedorven raakt en de kwalijkste zaken opduiken. En zelfs als je geen kwaad aanricht – de wil om alles uiterst nauwgezet te reglementeren is op zich een zeer groot euvel.”

Mochten nu tóch zijn ministers zowel Montesquieu als Galiani veronachtzamen, dan zal onze Bart, als regeringsleider, als dux, hen beslist aan Tacitus herinneren:

Corruptissima re publica plurimae leges.

Hoe verdorvener de staat, hoe talrijker de wetten.

Geen jongeren: Australische uitwisselingsstudenten

 

Hart aber Fair is een debatprogramma van de ARD (Duitsland1), en gisteren kwam in de slotminuten moderator Louis Klamroth* – van huis uit toneelspeler – daar nog grappig uit de hoek. Thema deze week was: Ist die Brandmauer Geschichte? Is het cordon sanitaire verleden tijd?

Een van de gasten was Beatrix von Storch,** lid van de Bundestag voor de AfD waar Elon Musk onlangs nog reclame voor maakte. Zij wees erop dat Duitsland per dag gemiddeld twee groepsverkrachtingen kent, naast nog andere geweldmisdaden. De daders zijn volgens haar voor het overgrote deel immigranten en vluchtelingen, namelijk Syriërs, Afghanen en Irakezen. De rest beschikt over een Duitse identiteitskaart.

Klamroth onderbrak meteen, maar beaamde noodgedwongen wel haar cijfers. Wie echter de daders waren wist hij niet: “Waar die vandaan komen, dat weet men niet. Dat kunnen vluchtelingen zijn, dat kunnen ook Australische uitwisselingsstudenten zijn bijvoorbeeld. Dat staat niet in de criminaliteitsstatistieken van de politie.”

Het met zorg uitgekozen studiopubliek barstte niet in lachen uit.

______________ 

  * Gelieerd met de klimaatactiviste Luisa Neubauer, die samen met Greta Thunberg in Davos was. Luisa organiseerde in Duitsland de betogingen voor schoolkinderen Fridays for Future. Hun eigen Anuna dus.

** Geboren Beatrix Amelie Ehrengard Eilika, hertogin von Oldenburg, en gehuwd met Sven von Storch. In Duitsland zoals elders: von trouwt met von.