Polspoel in debat met Vanhecke op VTM

.
Voor mensen die zwak staan in een debat, en waar ze de feiten tégen lijken te hebben, zijn de mogelijkheden beperkt. Behalve de tegenpartij voortdurend onderbreken, blijven er nog maar enkele vluchtwegen. Er is de vlucht in formalismen, er is de onverstoorde herhaling van eigen stellingen, en er is het opentrekken van de problematiek, de “bredere kijk”.

Polspoel gebruikte die vluchtwegen in zijn debat met Frank Vanhecke (over Desmet, die daar ook bijzat wil ik het niet hebben, want die jongen moet te veel zaken rechtzetten om nog ernstig te worden genomen. Of nee: laat maar).

Nu was dit in opzet geen debat tussen Vanhecke en Polspoel, maar tussen Vanhecke en twee andere politici, alleen bleken die zodanig weinig in huis te hebben dat Polspoel zich wel verplicht zag om bij te springen, en de kijker met hem, want die wil na zijn werkweek enig weerwerk zien. De vraag is nu of op zijn beurt Polspoel als moderator nog ernstig kan worden genomen, want in zijn rol hoort hij vragen te stellen, en niet met zogenaamd vaststaande stellingen aan te komen.

Ik hoor hem poneren dat het christelijke kruisje gelijk te stellen is met de hoofddoek… manifeste flauwekul, zoals iedereen beseft die wel eens een bus of tram neemt. Hij doet hier alsof Chahdorrt Djavann nooit iets zou gezegd hebben over de dodelijke verplichting van “le voile”. Kent Polspoel dan christen mannen die hun vrouw of dochter met de dood bedreigen als ze de deur uitgaan zonder het crucifixje tussen de glooiingen van hun boezem? Waarom wil hij ons zoiets doen geloven?

Tweede mogelijkheid van de intellectueel zwakkere is de herhaling. Geen van de twee politici begon over het “zeventig-puntenplan”, want blijkbaar beseften die kerels dat zoiets toch niet meer geloofd wordt. Polspoel vond dat hij dit nog eens moest herhalen. Vanhecke moest nu wel zijn zet doen, Zugzwang zegt de schaakspeler, en hij herhaalde dat het plan al een poosje geleden is afgevoerd. Zulke taferelen leveren vervelende televisie op… want wie ziet er nu graag een interviewer die zijn opponent uitnodigt tot dwangmatig, ja masturbatoir gedrag?

Derde mogelijkheid is het “opentrekken” van een bepaalde stelling. En passant verwijst Vanhecke naar de situatie in Frankrijk. Als de kippen is Polspoel daar om te zeggen dat "de situatie in Frankrijk onvergelijkbaar is met hier". Polspoel zal beide situaties beter kennen dan wij. Maar vooral wil hij liever niet dat de netelige uitspraken van Sarkozy ter sprake komen?

Ik vraag me af waarom een moderator zoiets doet. Ik weet wel dat je appelen niet bij citroenen kan optellen, maar kun je ze ook niet vergelijken? Dat is bij uitstek een journalistieke bezigheid.
Strikt genomen is de uitspraak “die twee zaken zijn onvergelijkbaar” trouwens altijd nonsens, want ze is de vrucht van een voorafgaande vergelijking die ons wordt onthouden ...ach, laat zulke kwesties maar rusten. Die weigering was retorisch nuttig, een bot machtsmiddel misschien maar tenslotte …het was een debat op ons niveau, niet op Duits, Frans, Engels, Nederlands niveau, en dus mag Polspoel best met één wegwerpzin een stuk discussie afsluiten..

..