De islam verenigbaar met democratie?

.Naar aanleiding van de islammoord op van Gogh vandaag.


Ik hou van teksten, en ik vind dat teksten au sérieux moeten worden genomen, zodus: allereerst moet hier de profeet Mohammed aan het woord komen, want de moord vandaag is gewoon een logische, consequente, rituele moord, ik weet geen betere adjectieven… Leest u even deze commentaar bij de heilige koran:Sunan Abu-Dawud Boek 38, Nummer 4359
Abdullah ibn Abbas verhaalt:
“Het vers ‘De bestraffing van diegenen die de oorlog aangaan met Allah en Zijn Apostel, en met hand en tand het land op stelten zetten, is executie, of kruisiging, of het afhakken van hand en voet elk aan één kant, of de verbanning uit het land …allergenadigst’ werd gereveleerd met betrekking tot polytheïsten. Als gelijk welke hunner tot inkeer komt, nog voor ze worden gearresteerd, dan belet zulks niet om hun de voorgeschreven straf op te leggen, welke zij hebben verdiend.”
Een heel interessante zin, en aangezien wij blijkbaar niet mogen weten wat er op het briefje staat dat de moordenaar van van Gogh met een dolk op diens borst plantte, zijn we op gissen aangewezen. Dit koranvers (47:4) komt best in aanmerking, al zijn er andere.
Nu zou ik, om de gedachten na deze walgelijkheid even te verzetten, misschien liever een technische kwestie willen aanraken. Moet de dubbele nationaliteit zomaar aanvaard blijven? of zou die, onder omstandigheden weer ongedaan kunnen worden gemaakt?

Wie vandaag Belg of Nederlander wil worden, die kan daartoe de geëigende paden volgen en hij hoeft weinig meer te doen dan zijn, vaak zogenaamde, wil te kennen geven. Dit gezegd weet ik ook wel dat er landen zijn, Marokko bijvoorbeeld, die het niet toestaan dat hun eigen onderdanen de oorspronkelijke nationaliteit verliezen. Dat leidt dan, zij het enkel voor onze wet tot de “dubbele nationaliteit”. Hier is sprake van een duidelijke asymmetrie …terwijl juist symmetrie een bij uitstek democratisch begrip is.

Mag ik even Martin Walser citeren? “Zwei Identitäten, das ist we­niger als eine.”

in: Marcel Reich-Ranicki
Die Anwälte der Literatur

DTV, 1996, S.104

En een vriend voegde hier iets van Bertolt Brecht aan toe, en dat slaat op onze naieve mentaliteit, niét op die van Theo van Gogh: “Nur die dümmsten Kälber wählen ihre Schlächter selber.”

.