Isabel Albers houdt (bijna) goed haar Pasen
.
The more dead and dry and dusty a thing is the more it travels about, schreef Gilbert Keith Chesterton in 1905 in zijn prachtige Heretics (Dover Publications, 2006, p.23). Fertile things are somewhat heavier, voegde hij nog toe.José Happart, Maurice Bayenet, Jean-Claude Van Cauwenberghe, Jean-Pierre Dardenne, René Thissen en Michel Lebrun zullen Chestertons opvattingen over reizen vermoedelijk maar matig kunnen smaken, en ik neem aan dat de heren meer voelen voor Marguerite Yourcenar: “Qui consentirait à mourir sans avoir fait au moins le tour de sa prison?”,* want zij zijn met hun vrouwen en gezellinnen gezellig op studiereis in Californië.
Oorspronkelijk was hun reisplan nog om de rekeningen naar de belastingbetaler door te schuiven, maar die laatste etappe wordt geannuleerd belooft Elio di Rupo, die tenslotte al sinds 2005 als een Heracles zijn partij aan het saneren is: “Je ne veux plus de parvenus. Je les traquerai moi-même. J'en ai marre des parvenus! Il n'y a pas de place pour les parvenus au Parti Socialiste!”
Et patati et patata, vergat hij nog erbij te zeggen.
Nu brengt vandaag Isabel Albers verslag uit over deze reishistorie:
Het is niet de eerste keer dat het Waals Parlement snoepreisjes organiseert. Wel de eerste keer is het dat er dagenlang schande over geschreven wordt in –inmiddels– de voltallige Franstalige pers. De gewoonlijk zo gezagsgetrouwe Franstalige journalisten pikken het niet meer. De internetgemeenschap stuwt hen voort. Bloggers hebben opgeroepen om woensdagochtend om half acht in Zaventem de oude krokodillen van het Waalse parlement een warm welkom te komen heten.
De partijen reageerden in slow motion. Pas toen de heisa dagenlang werd uitgesmeerd in de kranten, vond de PS plots dat er nieuwe regels moesten komen voor parlementaire reizen. Een kwestie van fatsoen tegenover de burgers in crisis, zei Elio Di Rupo, nadat zijn kwelgeesten Happart en Van Cau het kwaad hadden aangericht.
Dit is ongetwijfeld een mooi eerbetoon aan de bloggers –waarvoor dank, Isabel– maar als jouw Paasbiecht kan het nog niet dienen, want je lijkt wel te insinueren dat het met de Vlaamse journalisten anders gesteld is, en dat die niét embedded zouden zijn?
Eerlijk zijn in de biecht hé, anders telt het niet, en komt er zelfs nog een zonde bij!.
.
* in: Les Yeux ouverts Entretiens avec Matthieu Galey
Livre de Poche, p.84.
3 opmerkingen:
Als Waalse journalisten nu opeens aansluiting vinden bij de kritiek van bloggers en andere voor geen haar te vertrouwen invididuen op een aantal van hun politieke bazen wanneer die doen wat elke Waalse 'chef' in de ogen van de gemiddelde Waal pas echt tot 'chef' maakit - namelijk de macht die ze hebben zo ostentatief mogelijk misbruiken - betekent dit gewoon dat de paleisrevoluties die Elio di Rupo verder moet versterken binnen de PS nog wat voortduren en dat daartoe de nodige excusen moeten worden gevonden. Het zijn de autochtone Waalse politici, of de politici uit de Vlaamse immigratie, die hier het slachtoffer van worden, zodat de maffiafractie haar macht kan vergroten. Als de Waalse journalisten in het recente verleden al de reputatie hadden nogal volgzaam te zijn, zal dat nu alleen maar op straffe van belaging en broodroof van die journalist die niet in de pas zou willen lopen, nog véél erger zijn geworden. De journalisten doen nu dus gewoon wat het bestel van hen vraagt. En dat is wat nu gebeurt. Of denkt u dat het anders zou zijn en dat we nu écht, maar dan ook écht het beloofde Utopia zullen krijgen? En dank zij Elio di Rupo nog wel?
Ironie is een moeilijk genre, misschien te moeilijk voor mij, maar nu meende ik dat een Heracles, die al sinds 2005 bezig is aan éénzelfde werkje, en die bij aanvang daarvan nog vergat et patati et patata te roepen ...weinig twijfel laat aan mijn grote vertrouwen in de saneringswerken van die man.
Maak je geen zorgen Marc, je ironie is schitterend. Maar ze kan toch niet tippen aan die van Elio zelf: "Il n'y a pas de place pour les parvenus au Parti Socialiste"
Een reactie posten