"Dom, dwaas en gevaarlijk" zegt Peter Vandermeersch

.

Peter Vandermeersch begrijpt de betekenis van de uitdrukking “bewijs uit het ongerijmde” verkeerd. Misschien is zijn West-Vlaamse formule "redenering in het ongerijmde" daar schuld aan, en denkt hij dat het bewijs uit het ongerijmde zoiets is als een ongerijmde manier van redeneren?
De bewijsvoering ex absurdo is echter even krachtig als een gewoon rechttoe rechtaan bewijs, van zodra men het principe van de uitgesloten derde aanvaardt (tertium non datur: iets is wit of het is niet-wit; daarnaast misschien ook vierkantig of niet-vierkantig).
Wat De Man deed was een stelling formuleren: moslim en democraat gaan niet samen in één persoon. Dat heeft met ongerijmden niets te maken, het is misschien niet eens de conclusie van een of ander syllogisme, het is een stelling. Als Vandermeersch iets wilde aanvallen, dan had hij die stelling moeten aanvallen, bijvoorbeeld door aan een moslimparlementslid, of aan een "volleerd exegeet van de koran" te vragen of de burgerlijke wet, in het publieke leven boven de wet van Allah of Zijn profeet hoort te staan.
Zwaaien met woorden als “dom” en “dwaas” zal ik niet doen, maar wel vind ik het gevaarlijk als een journalist de klassieke terminologie van de bewijsvoering onvoldoende beheerst, of er slordig mee omspringt.
_______________

http://www.standaard.be/standpunt/commentaar/

Filip De Man had volgens hem gezegd dat: "de islam volstrekt incompatibel is met onze Europese normen en waarden" en dat "de moslim die deze waarden wel respecteert geen moslim meer is". Het is een prachtig voorbeeld van een redenering in het ongerijmde. Ze zou zelfs bijzonder grappig zijn, ware het niet dat het voorwerp van de redenering zo wrang is.
Wat daar bijzonder grappig aan zou zijn ontgaat me overigens, maar in tegenstelling met de logica is het gevoel voor humor bij iedereen verschillend.