De "Europese Grondwet" volgens Mia Doornaert

14 april.

Mia Doornaert ziet de toekomstige, ja nu al onafwendbare Europese “grondwet” wel zitten. Ook lijkt zij te beseffen dat er voor die tekst geen democratische legitimatie kan gevonden worden, noch via referenda, noch via verkiezingen, niet in Frankrijk, niet in vele andere landen.
De zaak zal echter onverstoord doorgaan, en dus reduceert haar probleem zich tot de vraag: hoe moet hierbij de democratische schijn worden opgehouden? Gelukkig voor Doornaert is dat laatste geen nieuwe vraag, en is ze bijgevolg niet genoodzaakt om een vers antwoord te verzinnen.
De kwestie is niet goed uitgelegd aan de bevolking lijkt haar een gerede verklaring voor de onwil van de Europese burger. Maar ze heeft nog andere pijlen. Als kritische journaliste kiest ze enkele argumenten uit die door Franse politici werden ingebracht ten gunste van die “grondwet”. Die argumenten deugden niet volgens het scherpe oordeel van Doornaert. Ze bouwt zo een schijn van objectiviteit op, en straks zal ze met des te meer kracht een straf argument op tafel kunnen gooien. Dat argument is er!
Ik citeer haar: “De minister van Buitenlandse Zaken, Michel Barnier, gewezen Europees commissaris, gebruikte dinsdagavond in een tv-debat wel al een doorslaand argument. De Fransen lijden aan vreselijke zelfoverschatting, zei hij, als ze denken dat na een Frans 'neen' de 24 partners braafjes over een nieuwe grondwet zullen gaan onderhandelen. Of als ze denken dat Frankrijk invloedrijker wordt als het zich buiten in plaats van in het hart van Europa plaatst.”
Andere argumenten zijn nu voor Doornaert overbodig, haar schaal slaat hier al door. Helaas kun je zoiets niet ernstig nemen, want wat zij daar van Barnier heeft gehoord is geeneens een argument. Het is zelfs niet terzake.
Barnier spreekt niet over principes of grondbeginselen, maar geeft een puur politicienne beschouwing die voorbijgaat aan de inhoud van de wet (maar die Blijde Boodschap is ook aan Barnier niet goed uitgelegd, zal mevrouw hier wellicht aanvoeren). De man predikt inhoudloos pragmatisme, zegt nog iets over le cœur de l’Europe ...en Mia Doornaert is al voldaan! (aangezien het Engels toch voertaal wordt in de EU, en zijzelf een trouwe Atlantiste is, kun je haar naam voortaan beter uitspreken als My Doormat). Wat er in die "grondwet" staat is onbelangrijk, als we maar een Grondwet hebben.
Vele journalisten spelen graag voor Realpolitiker en vroeg of laat worden ze dan met een of ander beloond, bijvoorbeeld met een slaapmutske gemaakt van zijden lintjes, of met een ancien régime-titeltje gemaakt van lucht. Geen volwassen mens laat zich immers helemaal voor niets inbedden!

_______________
P.S. Politici zijn wat betreft de toekomstige "grondwet" niet ernstiger dan deze journaliste: “Joa, in die Prejambul stoat er iets van diejen Tukkediedes” zei in De Laatste Show ooit Dehaene, toch een der “auteurs” van de Grondwet. Dan weet een democraat wel hoe laat het is.

P.P.S. To be fair: Bernard Bulcke schreef vandaag zaterdag in dezelfde krant een realistischer commentaar dan de barones Doornaert. Het enige en belangrijkste argument dat Jacques Chirac op de duur nog restte om voor de goedkeuring van de nieuwe Europese tekst te pleiten was zijn eigen positie. "Frankrijk zal het zwarte schaap zijn", zei hij. "Als Frankrijk het grondwettelijke verdrag niet goedkeurt, dan zal het politiek niet meer meetellen in de EU."
Hier kan ik enkel aan toevoegen, behalve mijn felicitaties voor de journalist, dat "het enige argument" nooit tegelijk het "belangrijkste" kan zijn... al begrijp ik Bulcke wel, en zal hij zijn redenen hebben om de pil wat te vergulden: elk toegevoegd adjectief om zo te zeggen, maakt de treurige boodschap minder schrijnend ...en op een redactie beter verkoopbaar.

[Zie hier voor Dehaene, en hier voor de "grondwet" ]