Prijsuitdeling: Reynebeau, alweer nul voor opstel !

.

Men kan de oppositie maar beter afschaffen, want de enige functie van een oppositie is luieren. Een eigenaardige opvatting over de werking van de democratie, maar daar komt zijn kolommetje vandaag op neer (De Standaard, Overstekend Wild, Luieren in de oppositie).
Maar ik wil het niet hebben over de inhoud van zijn stukje, want zijn eentonig lied kennen we al en je kunt het een lezer niet aandoen om zinnetjes te analyseren zoals: “Maar irrationele angsten zijn nu eenmaal van alle tijden”.
Niet wat dus, maar hoe schrijft deze jongen? wat is zijn stijl? heeft hij een pen?

In zijn korte kolommetje had hij twee mooie vondsten: “...zondag was Vlaams Belanger Filip De Man in De Zevende Dag van deze conclusie bevallen.”
En iets verder: “In december nog beviel Vlaams Belang van een groots inburgeringsplan,…”

Tja... maar het ergste vond ik: “Mogelijks heeft Vlaams Belang ondertussen al laten weten dat…”
Dit is geen gebrek aan stijl meer: Reynebeau Marc kent ook zijn woordjes niet.

o-o-o-o-o-o-o

...outre qu’il est absurde (ce qui ne ferait pas grand-chose), 

il est très long et monotone (ce qui est insupportable).

Ferdinando Galiani, 1771

En laten we Boileau ook iets vertellen: ce qui se conçoit bien s'énonce clairement.

"Dom, dwaas en gevaarlijk" zegt Peter Vandermeersch

.

Peter Vandermeersch begrijpt de betekenis van de uitdrukking “bewijs uit het ongerijmde” verkeerd. Misschien is zijn West-Vlaamse formule "redenering in het ongerijmde" daar schuld aan, en denkt hij dat het bewijs uit het ongerijmde zoiets is als een ongerijmde manier van redeneren?
De bewijsvoering ex absurdo is echter even krachtig als een gewoon rechttoe rechtaan bewijs, van zodra men het principe van de uitgesloten derde aanvaardt (tertium non datur: iets is wit of het is niet-wit; daarnaast misschien ook vierkantig of niet-vierkantig).
Wat De Man deed was een stelling formuleren: moslim en democraat gaan niet samen in één persoon. Dat heeft met ongerijmden niets te maken, het is misschien niet eens de conclusie van een of ander syllogisme, het is een stelling. Als Vandermeersch iets wilde aanvallen, dan had hij die stelling moeten aanvallen, bijvoorbeeld door aan een moslimparlementslid, of aan een "volleerd exegeet van de koran" te vragen of de burgerlijke wet, in het publieke leven boven de wet van Allah of Zijn profeet hoort te staan.
Zwaaien met woorden als “dom” en “dwaas” zal ik niet doen, maar wel vind ik het gevaarlijk als een journalist de klassieke terminologie van de bewijsvoering onvoldoende beheerst, of er slordig mee omspringt.
_______________

http://www.standaard.be/standpunt/commentaar/

Filip De Man had volgens hem gezegd dat: "de islam volstrekt incompatibel is met onze Europese normen en waarden" en dat "de moslim die deze waarden wel respecteert geen moslim meer is". Het is een prachtig voorbeeld van een redenering in het ongerijmde. Ze zou zelfs bijzonder grappig zijn, ware het niet dat het voorwerp van de redenering zo wrang is.
Wat daar bijzonder grappig aan zou zijn ontgaat me overigens, maar in tegenstelling met de logica is het gevoel voor humor bij iedereen verschillend.

Een bijsluiter bij de democratie

.

De Belgische enaat vindt dat Lizin (née Verspeeten) na haar zoveelste wetsovertreding rustig op haar plaats kan blijven zitten. Ze bood haar excuses aan. Door een grappige speling deed ze dat synchroon met Verhofstadt in het buitenland (die man begint geloof ik Mitterrandistische trekjes te vertonen: de kleine Belgische politiek is voor zijn lakeien en hijzelf doet enkel nog aan Grote Politiek, met grote ideeën, internationaal).
De meerderheid der senatoren was voldaan. Wel werd de behoefte gevoeld aan een soort van deontologische leidraad, of liever nog een gareel. Ze willen werk maken van een codex, waarin hun eigen rechten en plichten netjes afgedrukt staan.

Dat wordt een interessant document, al vraag ik mij af of we iets nieuws mogen verwachten want de burger was er de voorbije 175 komma 25 jaar van overtuigd dat zijn verkozenen zulke zaken al ongeveer wisten. Trouwens, dacht die burger, mocht er in hoofde van één of ander kamerlid of senator onverhoeds een onduidelijkheid ontstaan, dan kon die altijd om uitleg vragen bij zijn voorzitter.

Onze burger heeft zich vergist. Zijn senatoren eisen zelf hun brevet van onbekwaamheid. "Wij hadden net hetzelfde kunnen doen als Lizin", zeggen zij in koor "want het is allemaal zo onduidelijk!"

Dat roept de vraag op of er niet een meerderheid is die soortgelijke schanddaden als die van Lizin ook al heeft begaan?

Ze slikken blijkbaar gelijk wat, onze senatoren... zal een bijsluiter zulke patiënten helpen? Het lijkt wel of ze om een antipolitieke dokter schreeuwen.

J'savais pas çà moi! .

(Mais je roule bien
avec une plaque HUY 001
-- au lieu de ce P2.
Comme quoi j'ai aussi un numéro 1,
justcom ce De Croo avec son P1)

.

Is schaakspelen haram of halal?

.

Twee schitterende columns hieronder, van de Nederlandse grootmeester Hans Ree.

Van beide columns heb ik het slot weggelaten, want dat waren schaaktechnische illustraties.

Voor de leek zal ik misschien vooraf een door Ree gebruikte term toelichten: een studie, vaak ook probleem genoemd, betekent in het schakersjargon een opgave, vergelijkbaar met een kruiswoordraadsel of een cryptogram. Het gaat om een bepaalde stelling die niet uit een echte schaakpartij afkomstig is, maar die thuis is bedacht door een componist.
Klassiek luidt de opdracht bij zo'n stelling of diagram: "wit speelt en wint", of "zwart speelt en houdt remise", of "wit speelt en geeft mat in twee zetten (of drie, of vier &c.)". Er zijn ook omgekeerde opgaven, waarbij de opdracht kan luiden: "bedenk een dwingende manier waarop wit hier verliest", dus wát zwart ook speelt en hoezeer hij ook wenst te verliezen, hij wint!

Een goed probleem heeft enkele kenmerken:

Er is vooreerst maar één oplossing, en die is zeer contra-intuïtief. Wordt er later nog een tweede oplossing gevonden, dan verwijst men het probleem naar de vuilnisbelt der geschiedenis, tenware dat de componist alsnog een verbetering weet te bedenken, die de smet van de dubbeloplossing uitwist.

Een tweede eigenschap van een mooi probleem is dat de stukken in de uitgangsstelling niet al te bizar staan opgesteld: het moet min of meer denkbaar zijn dat een echte schaakpartij juist in die stelling zou zijn uitgemond. Onder schakers zegt men dat een zulk een stelling natuurlijk is. Een van de zeldzame gelegenheden waarbij dat veelgebruikte woord zonder enig filosofisch bezwaar kan worden aangewend.

Er zijn zeer oude, vaak Arabische problemen bekend (met het Paard in een belangrijke rol).

Onder schakers worden probleemcomponisten met gepaste en grote eerbied bejegend, maar toch gaan zij voor zonderlingen door, want hun stellingen zouden door een levende mens achter het bord, en onder tijdsdruk dus, bijna nooit tot een goed einde worden gebracht. De wedstrijdspeler wordt er door hen aan herinnerd dat hij niet een zevende deel van de mogelijkheden ziet, net zoals een mens die een deuntje fluit het hoofd moet buigen voor Mozart.

o-o-o-o-o-o

NRC Handelsblad

15 februari 2005

Halal of Haram?

Hans Ree

Alexander Koblenz (1916-1993), de trainer van Michail Tal, stelde als er belangrijk wereldnieuws werd besproken vaak de vraag: ,,Maar wat betekent dat voor de joden van Riga?’’ Hij deed het zo vaak dat zijn leerlingen hem wel eens plaagden door diezelfde vraag aan hem te stellen als er bij wijze van spreken een Engelse voetbaluitslag op de Letse radio werd gemeld.
Wat betekenen de Iraakse verkiezingen voor de schakers van Bagdad? Niet veel goeds volgens een artikel op http://www.chessbase.com/, waarin de opvattingen over schaken worden geciteerd van de groot-ayatollah Ali Sistani. Volgens chessbase is hij sinds de verkiezingen de machtigste man in Irak, al zullen de Amerikaanse machthebbers daarbij niet meegerekend zijn.
De website van de ayatollah sistani.org heeft een afdeling Vragen en Antwoorden die over schaken heel duidelijk is. Vraag: ,,Is schaken Halal of Haram?’’ (toegestaan of verboden) Antwoord: ,,Schaken is absoluut verboden.’’ En elders nog een keer. Vraag: ,,Is het spelen van schaak toegestaan?’’ Antwoord: ,,Het is absoluut onwettig.’’
Een schaakverbod is zeldzaam, maar het is in de moderne tijd eerder voorgekomen, in China tijdens de Culturele revolutie, in Iran onder Khomeini en in Afganistan onder de Talibaan. Al die verboden zijn al lang weer opgeheven. Een van de directe gevolgen van het Amerikaanse ingrijpen in Afganistan was dat er daar weer openlijk kon worden geschaakt. Het zou ironisch zijn als het in Irak net omgekeerd zou gaan.
Is er niets belangrijkers om je druk over te maken dan de vraag of er straks in Bagdad nog geschaakt mag worden? Ongetwijfeld, maar de zaak is toch meer dan een geïsoleerde curiositeit.*
Aan het hof van de kaliefs van Bagdad stond de schaakstudie in de negende eeuw op een niveau dat in het Europese schaak pas 900 jaar later bereikt zou worden. Dat was ook geen geïsoleerd verschijnsel, want allerlei takken van wetenschap stonden in Bagdad toen op hoog peil. Wie nu in Irak het schaken wil verbieden lijkt zich demonstratief af te keren van een wereld van verfijning en intellectuele bloei.

18 februari 2005

Eindspelstudie niet Haram

Hans Ree

Op de website van Tim Krabbé zag ik dat hij zich net als ik verdiept had in de leerstellingen van de Iraakse ayatollah Ali al-Sistani, maar dat hij dat wel wat grondiger had gedaan.
In de vorige rubriek schreef ik dat het schaken volgens al-Sistani haram was: absoluut verboden. In West-Europa waren er in de Middeleeuwen ook kerkvaders die het schaken verboden en dat was dan omdat er vaak bij gewed, gegokt, gedronken en gevochten werd. Je zou kunnen denken dat al-Sistani ook zulke motieven had en dat hij een rustig partijtje schaak zonder weddenschappen wel door de vingers zou zien. Maar nee. Krabbé vond op de Franse versie van Sistani’s website een antwoord dat uitvoeriger was dan wat ik in het Engels had gelezen. Ook zonder gokken en andere onverkwikkelijkheden mocht het niet. **
Krabbé stuurde zelf ook een vraag naar Sistani: was het maken en oplossen van eindspelstudies en matproblemen ook haram? Het antwoord kwam snel en was een opluchting. Nee, die bezigheden zijn niet haram. Als het volgens de traditie niet als spelen wordt beschouwd, dan mag het.
Oplossen mag, maar hoe staat het met de oploswedstrijden die tegenwoordig georganiseerd worden? Je kunt er zelfs wereldkampioen in worden. Mij komt het voor dat die wedstrijden wel gevaarlijk dicht bij haram komen, maar ik wil me niet voor Islamitisch schriftgeleerde uitgeven.
_________________________

* In een column van '97 zei Ree hierover: .Er wordt wel eens gezegd dat wij zo in ons spel verdiept zijn dat we de wereld niet kennen, maar je weet wat een onzin dat is. Ons spel is een microkosmos waarin zich de wereld haarscherp spiegelt. Wie van alles een beetje weet, weet niets, maar wie één ding goed bestudeert, weet genoeg voor alles.

Hans Ree
Holland verlicht
1998, Uitgeverij L.J.Veen, Amsterdam/Antwerpen, p.10

** Istifta:Je voudrais vous demander au sujet du jeu des échecs. Est-il permis de les jouer pour agrandir l’intelligence, sachant que je ne fais pas de pari et il n’y a aucune mauvaise intention en les jouant?

A: Il n’est pas permis de jouer le jeu des échecs.

. 

Anne-Marie, Laurette et Elio ...mais où reste Guy?

.

Niemand van de meerderheid vraagt het onmiddellijk ontslag van Lizin die als senaatsvoorzitter een rechter heeft aangeschreven, met de bedoeling die rechter te beïnvloeden in een bepaalde rechtszaak. Er is enkel min of meer overeengekomen dat de Senaat een namiddag zal babbelen over die kwestie, om te zien hoe ze het zaakje kunnen klasseren.

Een blinde Engelse minister stapte voor minder op. Er was in zijn geval geen kwestie van "scheiding der machten" want het ging enkel om wat machtsmisbruik binnen zijn eigen uitvoerende macht: hij had een individuele verblijfsvergunning, of was het een werkvergunning geritseld.[*]

Dat Onkelinx graag alles wil toedekken is begrijpelijk, maar haar schijnkwaadheid kan niemand om de tuin leiden. Als minister van Justitie, en als simpele democraat had juist zij moeten optreden in het belang van Justitie. Optreden in die zin dat zij publiekelijk, en met inzet van haar portefeuille, het ontslag van Lizin had moeten eisen: geen ontslag als voorzitter van de Senaat, maar onmiddellijk ontslag als senator.
Anne-Marie Verspeeten! had Laurette moeten zeggen, je doet dat nu meteen of er wordt een procedure opgestart waarbij jij onvermijdelijk je onschendbaarheid zult kwijtspelen. Dat had volgens de ministeriële deontologie Laurette moeten doen. En natuurlijk heeft Laurette niets op te leggen aan de Wetgevende Macht, maar zij kan wel constateren dat er mensen onder druk zijn gezet bij Justitie, haar departement, én ontslag aanbieden als daar geen conclusies uit volgen. Laat Elio ondertussen rustig vertellen over een "onhandigheidje" (Elio moet veel gewend zijn als hij de totale verachting voor de instellingen omschrijft in die termen). Maar Elio is enkel een partijvoorzittertje en daarmee basta, en partijen hebben in de Staatsinstellingen geen zeg. Of moeten we aan die Oostendse basketter vragen om het eerste hoofdstuk uit zijn cursus te schrappen?

Deze hele Belgische toestand wordt langzamerhand onleefbaar.

o-o-o-o-o

[*] In Duitsland deed der Joschka zulke dingen in het groot, en hij blijft voorlopig zitten maar we weten nog niet hoe de zaak zal uitpakken voor hem (ik denk béter dan voor David Blunkett, want zoals Hitler al wist: in zulke zaken moet je er stevig tegenaan gaan, je moet dat industrieel aanpakken, dat wordt makkelijker aanvaard dan een afzonderlijke wetsovertreding).

Waarom vinden vele mensen de site van het Belang belangrijk?

.

De site is leesbaar geschreven en technisch goed van structuur; beter dan de verzamelde sites van de andere partijen. Dat is zeker een goede reden. De Belangmensen hebben misschien een boodschap, en willen die koste wat kost uitdragen in begrijpelijke termen? Ik weet niet of er enkele nerds gratis hun diensten hebben aangeboden aan die partij, maar waarschijnlijker lijkt het me dat zij bewust haar geld uitgeeft, en dat wekt een indruk van sérieux. Put your money where your heart is.

Niets inderdaad kan beter overtuigen dan een overtuiging, en zij hebben klaarblijkelijk gekozen om een politieke site te maken: nauwelijks opsmuk, maar dagelijks verse teksten. Weinig entertainment valt er te rapen: on-line enquêtes en dergelijke heb ik nog niet kunnen invullen. Soms vertellen zij wel eens over duur wetenschappelijk sociologenwerk dat ánderen hebben laten uitvoeren, maar als lezer word je doorgaans niet verondersteld om die dingen ernstig te nemen. Enquêtes inderdaad –het lijkt wel of zij dat beseffen– behoren tot de ideologie en niet tot enige wetenschap. [*] Enquêteurs hebben als slogan "Alle macht aan de Vraagstellers", en zij maken bijgevolg deel uit van het doodnormale politieke discours. Na zulk intermezzo komt de Belangsite meestal snel weer ter zake, en vertelt enkele feitelijkheden die je elders niet hoort tegenspreken.

Maar er is een nog ernstiger reden waarom, voor iemand die het puur politieke nieuws opzoekt, juist hun site incontournable is geworden. Het Belang is uitgesloten van de uitvoerende politieke macht en in één serviele beweging, veel ernstiger in haar gevolgen, ook uitgesloten van de ernstige media.
Het politiek cordon sanitaire heeft aan het Blok/Belang nooit schade toegebracht, daar zijn zelfs sociologen het nu over eens. Het cordon is echter geen politiek instrument alleen, ook nooit geweest: het dient vele heren en beslaat alle terreinen van het maatschappelijk leven, en het gaat om een kwart van de bevolking en die bevolking weet dat. Een democraat ziet met spijt: velen van zijn landgenoten geloven helemaal niets meer van wat de officiële journalistiek vertelt. C’est dégoûtant mais c’est comme ça.

Een mening die nergens aan bod kan komen, waar een taboe op rust, maar die tenslotte zo goed als nooit iets vertelt waar de mensen in de lach bij schieten, integendeel feiten vermeldt die redelijk aansluiten bij wat velen dagelijks in hun omgeving zien …zulke mening krijgt vanzelf gezag, en misschien meer dan haar in een democratisch bestel zou toekomen. Weten Y.Desmet, P.Vandermeersch, L.Van Der Kelen en anderen dat niet? Zijn zij zo vervuld van hun eigen belangrijkheid dat ze ook geloven dat precies hún mening ter zake doet, en dat feiten ondergeschikt zijn? De massa, het vee trekt zelf zijn conclusies. Misschien niet direct maar op termijn.

De goede media hebben dus geen krediet meer, zover zijn we. Om bij de recente geschiedenis te blijven: beelden zeggen al sinds Timisoara niets meer, en reportages zijn onbetrouwbaar geworden sinds de bewust valse uitzendingen ten behoeve van een ex-celgenoot van Dutroux, uitzendingen die er kwamen onder druk van een stelletje believers (journalist-believer! onderzoeksrechter-believer! welke impressionistische dichter zou ooit zulke onwaarschijnlijke combinatiewoorden hebben durven verzinnen?).
Genoemde journalistieke rampen waren verschillend natuurlijk …maar van gewone ordinaire verslaggeving, van reporting was er nooit sprake, wél van duiding, want het ging beide malen over berichtgeving met een "hoger doel”, en dat doel was enkel bekend aan een zelfbenoemde elite.

De mensen zijn dat lang vergeten, ze liggen daar niet wakker van? Misschien, maar wantrouwen hoeft niet altijd op precieze herinneringen te steunen, overgebleven vaagheden kunnen ruimschoots volstaan.

De tsaren en hun collega prins Metternich hebben censuur altijd openlijk censuur genoemd. Om van de pausen te zwijgen, die met hun commissie “Propaganda Fidei” zelfs een woord aan onze taalschat hebben toegevoegd.
Ieder wist in die dagen waar het op stond, schrijvers én lezers. Zo schreven bijvoorbeeld Heine en Poesjkin allebei, onafhankelijk van elkaar zelfs ironische lofdichten op hun censoren. Zij wisten, en hun lezers wisten dat niet alles kon gezegd worden, en zij maakten daar geen geheim van. Die beminde censor heeft mijn stijl gevormd, zei Heine, en zonder hem had ik nooit treffelijk leren schrijven ...ik zou niet weten wat ik zonder hem had aangemoeten, en ik had nog om het even wat op papier gezet! Ook Poesjkin heeft zulke dingen gezegd, en de prachtigste lofdichten geschreven. En hun teksten kennen we nog. De officiële dichters uit die tijd zijn aan de horizont verdwenen, meteen al in hun eigen levensjaren. Er was toen nog geen TV, maar iedereen wist dat hún praatjes al te netjes pasten bij de plaatjes.

Ook vandaag: columnisten van deftige kranten schrijven zo verschrikkelijk slecht! zo cliché en tranerig en saai. Ik zal ook even: zij kleuren binnen de lijntjes, gaan nooit te kort door de bocht en houden ons bij de les. Eeuwige kleuters als Reynebeau of Nimmegeers, of die jonge jongen, Tom heet hij, met zijn roman die niemand zal lezen want de ongetwijfeld beste bladzijde hebben we in voorpublicatie al mogen proeven: allemaal eindeloze droefheid en Nul voor Opstel. Om goed te schrijven zitten zij te warm en te veilig. The Reader over your Shoulder is een onbekend begrip.[**]
Misschien begint er ooit een week met een artikel in mijn krant, vol lof over de censor, over zijn deugdzame bedoelingen, over zijn mildheid en wijsheid, over zijn algehele treffelijkheid. Dat wordt voor de redacteurs van de Belangsite een Zwarte Maandag.

____________________
[*] Ook al kon ik mijzelf goed herkennen in de resultaten van een recente enquête waaruit bleek dat de doorsneeconsument in meer dan één winkel zijn inkopen doet (de mens leeft niet van brood alleen!), en dat hij vaak ook om een plastic wegwerpzakje verzoekt als hij zijn eigen onverwoestbare boodschappentas thuis heeft laten staan.

[**] En ze gebruiken te veel adjectieven ... l’adjectif affaiblit souvent le substantif, quoiqu’il s’y rapporte en cas, en nombre et en genre. (lettre de Voltaire à d’Alembert du 25 mars 1765)

Minuskuul vademecum der islamterminologie

Violence in Islam
door Mohammed Amir Ali, Ph.D.

[Als men het heeft over het geweld in de islamwereld, dan sprokkelen critici hun koranverzen vaak lukraak, zegt deze auteur. Daarom definieert hij, in verband met geweld, enkele Arabische termen die zowel door ongelovigen als door gelovigen meestal slecht worden vertaald, gebruikt en geïnterpreteerd]


MUSLIMS: zij die geloven in een Boodschapper/Profeet van Allah, en diens leer volgen; bijgevolg waren de volgelingen van álle profeten sinds de tijd van Abraham moslims, de volgelingen van Mohammed incluis. Het meervoud van moslim is Muslimoon en Muslimeen (al naargelang de naamval).

MUNAFIQ (enkelvoud): technisch gesproken is een Munafiq een moslim, maar omdat het hem ontbreekt aan het ware geloof in de Islam beschouwt Allah hem als een huichelaar. De Koran bevat honderden verzen betreffende Munafiqoon en Munafiqeen (het meervoud verschilt volgens de naamval) omdat zij het grootste gevaar vormen voor de Islam en de moslims, veel erger dan de ergste niet-moslim-vijanden van de Islam. Dat is waar, ook in onze tijd. Al die “moslims” die de vijanden van de Islam behulpzaam zijn door de oorlog te verklaren aan de Islam en de moslimgemeenschappen zijn onmiskenbaar huichelaars. [*]

BANI ISRAEL (YAHUD): alle mensen die de Profeten zijn gevolgd vanaf Jacob tot de laatste Profeet voor Jezus. [**]

NASARA: deze term wordt enkel voor Christenen gebruikt. Sommige geleerden menen dat de term is afgeleid van "Nazareth", maar anderen denken dat hij is afgeleid van het Arabische woord voor "helper".

AHL AL-KITAB: dit betekent de Volkeren van het Boek, Christenen en Joden gezamenlijk, ofwel, afhankelijk van de context, enkel Joden of enkel Christenen.

MUSHRIK (enkelvoud) Mushrikoon of Mushrikeen (meervoud afhankelijk van de naamval): letterlijk slaat deze term op allen die aannemen dat er partners zijn in de godheid van de Enige God, Allah. In de Koran wordt Mushrik in het bijzonder gebruikt voor de Arabische afgodenaanbidders die in de tijd van de Profeet leefden. De meesten van hen zijn bekeerd tot de Islam, maar enkelen werden Christen; er leven tegenwoordig geen Mushrikoon meer op het Arabisch Schiereiland, op buitenlandse arbeiders na. [***] In onze dagen zouden Hindoes, Boeddhisten en alle anderen die een afgod aanbidden onder deze categorie vallen.

KAAFIR (enk.) Kaafiroon of Kaafireen (meerv.): dit zijn niet-moslims die de islam hebben verworpen, nadat zij uit authentieke bronnen kennis en begrip hadden gekregen van de Islam. Omtrent hen zie de Koranverzen 2: 6/7. Ik zou de term willen vertalen als “Islamloochenaars” maar de onwetenden vertalen hem als “ongelovigen”. Helaas gebruiken onwetende vertalers de term “ongelovige” zowel voor Mushrik als voor Kaafir, terwijl het duidelijk onderscheiden begrippen zijn. [****]

JAAHIL (enk.) Juhla of Jahiloon of Jahileen (meerv.): in de Koran betekent jaahil die onwetende volkeren die zich niet bewust zijn van de Islamleer en nooit de kans hadden om de Islam aan te nemen of te verwerpen. Van zodra iemand Islam verwerpt, nadat hij uit authentieke bronnen kennis en begrip kreeg van de leer, wordt die persoon een Kaafir. Letterlijk is jaahil elke ongeïnformeerde of onopgevoede persoon, met inbegrip van Muslims, die zich niet de moeite heeft getroost om kennis te nemen de leer van de Koran en de Sunnah van de Profeet. Sommige Moslimgeleerden zijn van oordeel dat een Kaafir ook een Jaahil kan zijn; een voorbeeld is hier misschien Abul Hakam Amr ibn Al-Hisham, die de boodschap van de Islam kende en deze niettemin verwierp, en de Profeet noemde hem Abu Jahal, Vader der Onwetendheid.

JIHAD: deze term wordt vaak verkeerd vertaald als “heilige oorlog”. In de Islam bestaat er niet zoiets als een heilige oorlog want alle oorlogen zijn smerig, hoewel, sommige oorlogen zijn niet te vermijden. De Christelijke term “gerechtvaardigde oorlog” wordt ook in de Islam gebruikt. Letterlijk betekent Jihad “streven” of “kampen”. Voor een beter begrip zie mijn artikel Jihad Explained, te vinden op www.iiie.net.

MUJAHID (enk.): is diegene die strijdt voor rechtschapenheid, waarheid, rechtvaardigheid en billijkheid voor de mensheid, te beginnen met hemzelf en voor zijn gezin. Het meervoud van Mujahid is Mujihidoon en Mujahideen (afhankelijk van de naamval). Een persoon die in een oorlog, of veldslag vecht ter wille van de rechtschapenheid, waarheid, rechtvaardigheid en billijkheid, en om het Islamsysteem in te voeren is eveneens een Mujahid.

QITAL en HARB: Qital betekent gevecht of veldslag en Harb betekent oorlog, en dat zijn de termen die men moet gebruiken voor een echte oorlog.

WALI (enk.), AWLIA’ (meerv.): gewoonlijk wordt de term Wali vertaald als "vriend", en dat geeft aanleiding tot misverstand over de boodschap van de Koran. Afhankelijk van de context kan het vriend betekenen, maar vaker betekent het beschermer of beschermende vriend of bondgenoot, hetgeen heel wat meer is dan een simpele vriend.

_____________________

[*] Die laatste toevoeging lijkt een kleine onwetenschappelijke uitschuiver van Mohammed Amir Ali, Philosophiae Doctor. Ooit zei een cynische Europese commentator over de geleerden Al-Khwarizmi, Khayyám, Averroës en zovele grote denkers uit de Middeleeuwen (Arabieren, Perzen, Andalouziërs): “Hoe betere filosofen ze werden, des te slechter gelovigen.” Gelukkig voor onze auteur lijkt hijzelf niet aan dit gevaar bloot te staan. Hij zal niet, zoals de grote "islamgeleerden" uit de Middeleeuwen vervolgd of uitgestoten worden.

[**] Merkwaardig dat deze profeet niet bij naam wordt genoemd door doctor Mohammed Amir Ali. Zou hij Johannes de Doper bedoelen, of een andere profeet? Of zou het kunnen dat deze vraag de auteur niet kan boeien? (mij kan ze wél boeien, en zelf heb ik nooit joden ontmoet die Johannes de Doper bij de profeten rekenden, maar ja, die joden waren bijna allemaal schaakspelers, en sommigen van hen lustten zelfs witloofrolletjes in kaassaus, met ham...)
[***] Eigen inzicht, en desnoods de Kracht van de Rede moeten hier een rol hebben gespeeld.

[****] Mijn vrees is dat ik een gewone kaffer (enk.) ben. Vele lezers zullen wellicht kaafiroon of kaafireen (meerv.) zijn. De definities van onze filosoof bevredigen mij niet helemaal: zo is het niet duidelijk of joden en christenen, die de islam hebben leren kennen uit authentieke bronnen, niet óók kaffers zijn? Tenslotte vonden die beide groepen dat de hele Koran geen gefilte Fisch, respectievelijk geen spek voor hun bek was?

Pensez aux accusés de l'avenir!

Een verschrikkelijke uitspraak op de Vlaams Belang-website,

die door een officiële mededeling moet worden rechtgezet.

"Zo was er wel degelijk een meerderheid van de juryleden voor de veroordeling van Nihoul wat betreft de ontvoering van de kinderen, maar was die meerderheid … wettelijk onvoldoende; waarop de rechters zich bij de jury voegden om toch tot een uitspraak te komen. Enkel door die gang van zaken werd de wettelijk onvoldoende meerderheid van voorstanders van een veroordeling voor de ontvoering van de kinderen omgebogen in een vrijspraak voor Nihoul."

Ja! 5 tegen 7 in het nadeel van de beschuldigde is wettelijk onvoldoende, en dat moet zo blijven. En in dat geval worden er inderdaad de beroepsrechters bijgehaald.
Misschien wil de auteur van dit stukje de waarborgen van de beschuldigde afbouwen? Dat zou verschrikkelijk zijn. Die man beseft niet wat hij begint.

Kende hij de waarheid omtrent de beschuldigde Nihoul? Nee, en ik ook niet, maar mijn twijfels omtrent Nihouls schuld (i.v.m. kindermoord!) zouden mij NEEN hebben doen stemmen. Believers kennen de waarheid natuurlijk op voorhand en hoeven geen bewijzen, maar believer is voor mij een meelijwekkende term... en wie het is of was heeft mijn hartelijke verachting. Gut feelings, gevoelens die bij onwetenden wel vaker voorkomen, mogen in een rechtsstaat nooit en nimmer tot een veroordeling leiden.

De geweldige Franse strafpleiter Tixier-Vignancour, geen linkse rakker om het zacht uit te drukken, zei in een even geweldig pleidooi van hem, toen de rechten van de verdediging en zelfs die van de advocatuur werden belaagd:

Nul ne sait dans cette enceinte si un jour il ne sera pas jeté dans une prison ou un box [het beschuldigdenbankje heet "box" in Frankrijk]. Souhaitez qu'il y ait, ce jour-là, auprès de lui, une robe noire. Je vous adjure avec toute la solennité désirable de penser aux accusés de l'avenir.

Jean-Louis Tixier-Vignancour
J’ai choisi la Défense, p.5
Éditions de la Table Ronde, 1964