Vanwaar die opwinding over 'Godvergeten'?

 

Het is wat laat om een boek aan te bevelen dat ik eenendertig jaar geleden las, maar misschien is het toch niet zo gek als je de consternatie ziet bij het publiek, de media, de politiek én zelfs bij het ecclesiastisch management, na de televisiereeks over de schandalige aberraties van het kerkpersoneel. Gespeelde consternatie vanzelfsprekend, zeker bij het management.

(Uta Ranke-Heinemann (1927-2021) las ik destijds, stomweg omdat ze Ranke heette, zoals Robert Graves von Ranke, de auteur van I Claudius, Goodbye to all that enzovoort, van wie ik toen álles las wat ik te pakken kreeg, of wat misschien naar hem verwees. Of de man van Uta en Robert familie van elkaar zijn weet ik niet.)

Uta Ranke-Heinemann was weltweit de eerste vrouw die een doctorstitel in de theologie behaalde,* en in 1970 doceerde ze aan de universiteit van Essen Neues Testament und alte Kirchengeschichte. Die leerstoel werd haar echter ontnomen omdat ze de maagdelijke geboorte van Maria theologisch verklaarde, en niet biologisch. In de zieke geesten van de kerkelijke eunuchen was dat een biologisch feit. De opdracht in het boek dat u hiernaast ziet luidde Meinem Mann.

De reeks 'Godvergeten' heb ik niet gezien, maar daar staat tegenover dat heel wat mensen haar boek niet gelezen hebben.

In 1987 gaf de universiteit Essen haar berouwvol de leerstoel Religionsgeschichte, en daar had zij geen last meer van zieken en halve garen.

Uta Ranke-Heinemann

Eunuchen für das Himmelreich

Katholische Kirche und Sexualität

Droemersche Verlagsanstalt Th. Knaur Nachf. München

Vollständige Taschenbuchausgabe Dezember 1990

(Hoffmann und Campe, Hamburg 1988)

____________________

* Benno Barnard wijst me erop dat het protestantisme veel eerder al vrouwelijke theologen kende, bijvoorbeeld Anna Maria van Schurman.