Een multiculturele éénakter. Iets voor de KVS misschien?
.
Hé, t’as une cigarette?
J’ai pas de cigarettes.
Je te DEMANDE UNE CIGARETTE!
J’ai pas.
Alors tu donnes 5 euros.
Non.
T’es cool hè? 5 euros! Un geste: moi j’suis méchant tu vois. 5 euros !
Pas d’euros.
Tu veux bien dormir ce soir? 5 euros, ou t’auras un cauchemar.
[pousse mon épaule]
Even de setting : ik sta om vijf of tien voor zeven vanmorgen op de tram te wachten aan het Wilsonplein, Gent-Zuid. Het is koud en nog wat duister maar ik heb in de Boulangerie Française drie boterkoeken gekocht voor op de trein. Schuin over mij in het wachthokje voor de cinema Capitole staan, zitten en hangen 7-8 bougnouls. Ze merken mij op, en twee komen er naar buiten. Eén steekt over, en neemt de vrijheid om het woord tot mij te richten, zoals beschreven.
Misschien kan ik beter de aanduiding Fransman gebruiken in plaats van bougnoul, want zijn accent was mooi, niet van dat Brelfrans dat je in Sint-Joost-ten-Noode en omstreken altijd hoort. Ik kan mij vergissen maar het leek me eerder een burger van Rijsel of Robeke of Sint Omaars.
Hoe ging deze éénakter verder, wilt u weten: ik had in mijn linkerhand mijn boekentasje, met mijn boterkoekenzakje onder mijn wijsvinger geklemd. Met mijn rechterhand in mijn broekzak probeerde ik discreet mijn Zwitsers zakmesje open te maken, een klein maar misschien nuttig dingetje in deze précaire omstandigheden. Ik wist echter niet of ik niet het nagelvijltje in plaats van het mesje had opengemaakt. De rest van die kerels bleef rustig toekijken van achter het glas van het bushokje.
Plots passeert er achter mij een flikkenkarretje, inch Allah! en die reden traag in de richting van de rosse buurt die zij altijd met gezonde ijver inspecteren. Het kan dan zeven uur zijn geweest.
Mijn toevallige nieuwe vriend ging hierop enkele passen achteruit, riep nog iets dat ik niet verstond en …dan kwam Tram Twee plots aangereden! Omdat het zo'n vroege tram was zaten er twee "controleurs" op en die vroeg ik om even te bellen naar bevoegde instanties.
En al vind ik dat de bougnouls tegenwoordig iets te veel van de openbare ruimte inpalmen, en dat daar misschien iets aan moet worden gedaan: je ziet hier toch dat een multicultureel verhaal niet enkel op de televisie of in de krant maar soms ook in het werkelijke leven een happy end kan hebben ...als de omstandigheden een beetje meezitten!
.
http://victacausa.blogspot.com/victacausa.blogspot.com5edf7b715d0afaa3d68201fa2d94715a304487db.html
3 opmerkingen:
Daar zijt ge goed vanaf gekomen.
Tegenwoordig kan het levensgevaarlijk zijn u zonder sigaretten - én de bereidheid er op het eerste eenvoudige verzoek van uit te delen - in de heerlijk multiculturele samenleving te wagen. Voorbeelden daarvan kan iedereen ondertussen helaas wel zelf invullen.
Men kan, mag en moet zich afvragen hoe een en ander te rijmen valt met de dwingende overheidsmaatregelen tot beteugeling van de verkoop van tabaksproducten aan minderjarigen - en welke bedoelingen de overheid daarmee nastreeft.
Wie voortaan nog veilig over straat wil, vergeet maar beter niet een voorraadje sigaretten mee te nemen. Dat geldt ondertussen dus ook voor kinderen.
Toen enige tijd geleden in De Standaard die reeks verscheen over het 'racisme van de Vlamingen', moest ik eraan denken dat de vraag: 'Bent u racist, meneer?' me de jongste twee keer werd gesteld, telkens tijdens een belaging door allochtone Gentenaars. Of hun interesse sociologisch was, betwijfel ik. Voor hen werd iemand die weigerde hun op eenvoudig verzoek 50 euro's te overhandigen simpelweg verdacht van racisme, wat misschien een ander licht werpt op de hele discussie. Overigens geen kwaad woord over de drie twintigers die me vorige maand in de Charles de Kerckhovelaan overvielen: ze waren snel en efficiënt en toonden zelfs enige bezorgdheid ("ge zijt toch geen hartpatiënt hé meneer")? Zoals Sigmund Freud over de Gestapo zei: ik kan ze aan iedereen aanbevelen.
" ... dat de vraag: 'Bent u racist, meneer?' me de jongste JAREN twee keer werd gesteld ...", bedoelde ik, excuus.
Een reactie posten