Patrick heeft zich erbij neergelegd
.
In de wetenschap is het bekend dat ontdekkingen en uitvindingen vaak uit een onoplettendheid geboren worden, of soms zelfs door puur toeval het licht zien. Ook bij de productie van kunst en schoonheid komt iets dergelijks wel voor. Een kleine onachtzaamheid kan dan juweeltjes opleveren.
Hoe het juist in zijn werk gaat met die toevalligheden, legde de reclameman Patrick Janssens net uit aan de luisteraars van Radio1. De journalist van dienst had Patrick gevraagd waarom hij op de cover van zijn Patrickmagazine ook zijn zoontje ten tonele had gevoerd. Die vraag kwam niet geheel uit de lucht gevallen want inderdaad zijn in moreel opzicht zulke zaken, zoals men zegt voor discussie vatbaar. Een beetje op 't randje, besefte Patrick zelf. Terecht, want al kan dit procedé soms schoonheid opleveren, vanuit een politiek oogpunt beschouwd is het onbetekenend.
Maar nu kwam al snel aan het licht dat Patrick zelf niet veel te maken had gehad met die misschien wat bedenkelijke keuze. Patrick noemde na elkaar twee personen die meer van de zaak afwisten. Bleek dat ten huize van Patrick en elders, in de privésfeer een aantal foto's waren gemaakt –dat was Herman zijn werk geweest– en dat één van die foto's in de handen van de eindredacteur Jörgen was gevallen. Het onheil was geschied, en Patrick heeft zich dan maar geschikt in de loop der dingen:
.
2 opmerkingen:
Tsjah ... De manier waarop hij die kleine zo liefdevol en beschermend vasthoudt. Als ik die foto eens goed bekijk, vind ik hem toch een hoog 'eigen volk eerst'-gehalte hebben.
Ik dacht even dat ik het verkeerd hoorde, dat woord 'toestaan' in de uitleg van Patrick. Hij is duidelijk pluimen aan het verliezen: een marketeer die zich profileert als een manipuleerbaar mannetje? Hopelijk kost hem dat een kritisch aantal stemmen.
Iets wat ik in de pers nog niet tegengekomen ben, is een bepaalde commentaar op zijn profilering als jonge vader, of beter, als vader van heel jonge kinderen. Zou de pers dit uit kiesheid doen?
Laat mij dan onkies constateren dat de grote mensenvriend van alle Antwerpenaren zijn (grote) kinderen en hun door hem gedumpte moeder op een zeer wrede manier in de volle schijnwerpers te kennen geeft dat hij het zonder hen nog eens met een ander over doet. Of is in de politiek alles geoorloofd?
Hij beweert dat hij zijn persoonlijk leven privé wil houden. Bullshit. Voor het burgemeesterszitje is hij bereid een zoontje te gebruiken en mediabreed zout te smeren in de wonde die hij heeft achtergelaten in het privéleven van zijn vroegere gezin. Of zouden die mensen geen gevoelens hebben?
Een reactie posten