Over het woordje site, en over bestuurlijke belachelijkheid

Gent is niet een stad die enkel woorden afschaft. Je hoort dat hier en daar, maar het is een overdrijving. Akkoord, het Bestuur schaft al eens een woord af, maar dat is uitzonderlijk.
Nee, eerder het omgekeerde is waar: in Gent worden veel woorden bijgemaakt – helaas voornamelijk door ambtenaren, want de gewone Gentenaar blijft de dingen bij hun oude naam noemen.
Zo moet er een stadsambtenaar bestaan, misschien zelfs een hele dienst, die zich inzet voor het populariseren van het Engelse woord “site”, uitgesproken als “siete”, ofwel als “saait”, dat hangt ervan af.
En nu wel, maar tot voor enkele jaren kwam het lemma “site” in de Dikke van Dale niet eens voor, ook niet als “archeologische vindplaats”, laat staan in de betekenis van goksaait, pornosaait en dergelijke.
Over de logorroe van het Gentse Bestuur heb ik het hier eerder al gehad, es war aber alles umsonst, er hielp geen lievemoederen aan.
Als leek troost ik mij in de wetenschap dat logorroe slecht behandelbaar is, ook voor de beste specialisten. De patiënt begrijpt anderen noch zichzelf, en is zodoende samen met zijn toehoorders veroordeeld tot een niet te stelpen woordschijterij.