Geen meel in de mond

In Frankrijk – anders dan hier – lijkt toch iéts in beweging te komen. Hier zie je nog dat veel politici en hun journalisten Mehl im Maule behalten, om met Luther te spreken.

Na de tweede messenmoord van een mohammedaan op een leraar, constateren nu ook de goede media dat ze hun gebruikelijke verhaal over verwarde mannen, jongeren &c. hier en daar wat moeten bijstellen. Hoe ongaarne ze dat ook doen: ze kunnen het niet maken om hun geloofwaardigheid helemáál om te zeep helpen.

De minder goede media hadden al langer de gewoonte om dingen bij hun naam te noemen. Hier analyseert Charlotte d'Ornellas van CNews die twee moorden. Ik vertaal (eerder vrij) een deel van haar commentaar, te beginnen na 48'45" in de uitzending (zie link).

(even Beethoven tussendoor)

Er zijn nogal wat bedenkingen die moeilijk hun weg naar het publieke debat vinden. De voorbije dagen zag je wel twee ministers die schoorvoetend zich in de discussie hebben gemengd: Gérald Darmanin en Gabriel Attal,* maar je voelt dat zij hun gedachte niet consequent doordenken. Waarom niet?

Wel, punt één is overduidelijk de immigratie – een term die Emmanuel Macron niet over zijn lippen kreeg de dag dat hij in Arras** was.

En u zal mij zeggen wat men gewoonlijk zegt: ja, maar het gaat hier om Fransen. In dit geval zit u er niet ver naast, want hij arriveerde hier toen hij vijf was. Blijft wel dat hij geen Fransman is.

Maar per slot van rekening blijft het probleem dan hetzelfde, het wordt zelfs erger. Pardon, maar als ze in Frankrijk geboren zijn, of hier als vijfjarige arriveerden, en ze bestaan het om in een video hun haat tegen Frankrijk uit te spreken en vervolgens een leraar op school te vermoorden – het spijt me, maar dan is ons probleem nog groter dan als ze hier pas twee dagen daarvoor waren aangeland.

Vanzelfsprekend gaat het debat over immigratie. Bij die vaststelling dan zeggen: het zijn Fransen, of ze waren hier al toen ze vijf waren... Geconfronteerd met de huidige situatie moet het eerste debat dat een politicus met verantwoordelijkheidszin hierover aangaat tenminste dit bevatten: ‘Alvast hiermee stoppen.’

Op zijn minst meteen stoppen, en dan bekijken wat we aanvangen met diegenen die nu in het land zijn en hier niet horen te blijven, en met diegenen die er al zijn en waarmee we het moeten stellen. En vervolgens bekijken hoe we die zaken zullen beheren. Maar zo pakt men de kwestie helemaal niet aan.

Het tweede punt is natuurlijk het verwerpen van welke vorm van onderwerping ook [soumission] want die is dodelijk voor wat we zelf zijn. Waarom dit punt? Nogmaals, het is een vicieuze cirkel, maar zo'n aanval raakt ons, en op vele manieren. Alleen voor het terrorisme bang zijn helpt niet. Wat ik bedoel: een terrorist – ik weet niet meer wie dat zei – is onder de islamisten de meest gehaaste. Maar in werkelijkheid kan de verovering – de kwestie van de algehele verovering van Frankrijk, want daar is het om te doen – beslecht worden door de demografie, beslecht worden door de moraal, via gerechtelijke vorderingen, door culturele eisen, in dit geval multiculturele eisen, door kledingvereisten ...en sommigen, niet allen maar sommigen die deze eisen onderschrijven, sommigen besluiten dan te moorden. Maar de algehele verovering, de totale verandering van Frankrijk laat zich met duizend middelen bereiken.

o-o-o-o-o

Als ik Gérald Darmanin vandaag hoor zeggen dat Benzema*** '...zoals we allemaal weten, berucht is voor zijn band met de Moslimbroederschap.' Ach, ten eerste, ‘dat weten we allemaal’: ik weet niet waar dat vandaan komt. Nee, ik weet niet waar vandaan want vorig jaar, toen Benzema de Ballon d'Or ontving, liet Emmanuel Macron het niet bij een huldiging van diens voetbalprestaties. Macron prees (ik citeer): 'een model van succes.’

Een model van succes ...als je bedenkt wat voetballers betekenen voor een deel van de Franse jeugd, dan is dat niet niks. Zoiets kun je niet zeggen, en een jaar later het tegenovergestelde beweren.

Overigens wil ik ook graag ingaan op het verhaal rond het Europees Hof voor de Rechten van de Mens dat nu heel wat mensen bezighoudt. Gérald Darmanin zegt – ‘eindelijk’ zou ik willen toevoegen – ‘Welk oordeel het EHRM ook mag vellen, we gaan daarvóór al tot uitzetting over, want we hoeven de beslissing van het EHRM niet af te wachten.’

En wat zegt Gérald Darmanin nog? Hij zegt: ‘We kunnen 3.000 euro betalen, ik ben bereid die te betalen’. Maar, neem me niet kwalijk: als het legitiem is om twee Tsjetsjeense islamisten uit te zetten die Frankrijk mogelijk kunnen aanvallen, dan is het absoluut illegitiem om ermee in te stemmen om zelfs maar 3.000 euro aan het EHRM te betalen.

Dus: óf we vereffenen onze rekeningen met het EHRM, óf we stellen voor om eruit te stappen. Met betaling kunnen wij niet instemmen, want ook dat is een vorm van soumission. Natuurlijk, 3.000 euro stelt niets voor zal men mij vertellen, maar het is het concept toch? het is eigenlijk gewoon het principe. Je kunt niet van twee ruiven eten, dat gaat niet.

En telkens weer als we worden aangevallen, worden die aanvallen opgesplitst in allerlei redenen om ons aan te vallen, zonder dat men ooit de echte reden noemt. En die reden is la France, meer niet. We gaan niet elke aanval systematisch in plakjes en blokjes versnijden en elke keer zeggen ‘Oh, dit zal hierdoor gekomen zijn, en oh, dat daardoor.'

Het is haat, en de terrorist die Dominique Bernard vermoordde had de verdienste om dat ook zo te zeggen. Hij haat dit land, en dus ook zijn bewoners.

_________________

* Ministers, respectievelijk van Binnenlandse Zaken en Onderwijs. Beiden zaten al vaker in Cnews-studio's.
** Hij was in Arras (Atrecht) na de moord op Dominique Bernard door Mohammed Mogouchkov.
*** Een voetballer.