Verstoppertje spelen blijft spannend
.
Het vorige blog hier (“He dares not speak his name”) ging over de undercover Terzake-reportage waarin een Hobokense onthaalmoeder aan de schandpaal werd genageld vanwege een Hitlerportret in haar huiskamer.Ik heb dat blog verwijderd, zeker en vast niet omdat ik vond dat ik ten gronde ongelijk had, maar wel omdat inderdaad het misschien beter aan de journalist zelf kon overgelaten worden om zijn meelijwekkende dubbele anonimiteit –eerst op tv, daarna nog eens in de krant– op te geven. Aan die anonimiteit was geen aardigheid meer want zijn naam was meteen na de uitzending al op het web te vinden, en de naam van de "geïnterviewde" vrouw was zelfs op het tv-scherm verschenen in het Nieuws ...dágen voor het briefje naar de krant.
Bij valavond verstoppertje spelen blijft natuurlijk opwindend, of eens Günther Wallraffje spelen, of Tweede Wereldoorlogje. Deel van de spanning is dan, om zo laat mogelijk ontdekt te worden. Te snel ontdekt worden is teleurstellend, maar helemaal niet ontdekt worden ronduit vervelend.In ons geval was de spanning er direct uit, want zoals gezegd de dag na de gedurfde tv-reportage stond de naam van de jonge reporter al vrijelijk op het web (hier de vroegste melding mij bekend).
Wat volwassenen over zulke spelletjes meestal denken, hebben de advocaat Hugo Lamon en de journalist Mark Grammens beter verwoord dan ik het zelf deed in mijn blogartikel, en ik besluit dus met twee citaten:
De Standaard, woensdag 23 september
[...] Hugo Lamon vraagt zich af of de deontologische codes wel werken.
[...] En hoe zit het met een journalist die met een verborgen camera een losse babbel voert en daar dan later een nieuwsitem van maakt? Voor advocaten en magistraten bestaan er tuchtprocedures. De benadeelde burger is geen partij in die tuchtzaak en verneemt daar ook maar weinig over. De veelal ongeschreven regels worden dus achter hoeken en kanten door gelijken getoetst en de benadeelde wordt meestal niet eens gehoord. Vertrouwenwekkend is dat niet.
Journalisten hebben het anders aangepakt. De Raad voor de Journalistiek heeft een aantal (geschreven) regels en werkt aan een hele codex, de klager wordt uitvoerig gehoord en de beslissing wordt openbaar gemaakt. Probleem is dat die raad geen sancties kan opleggen en het enkel om een 'morele blaam' gaat, wat bij de klager vaak even weinig genoegdoening geeft.
[…]
De journalist die undercover een reportage maakte bij een onthaalmoeder met extreemrechtse sympathieën, verdedigde zich in deze krant (DS 12 september), maar vond het niet nodig daarbij te verwijzen naar de deontologische regels inzake undercoverjournalistiek. Niet nodig of niet aan gedacht? En waren de gebruikelijke journalistieke methoden van informatiegaring niet toereikend om het verhoopte resultaat te bereiken? En wat moet de burger denken van een journalist die zich ook daarna anoniem wegsteekt?
[...]
Hugo Lamon, advocaat, lid van de Hoge Raad voor de Justitie, lector journalistieke deontologie.
________________
Journaal, 24 september
Dag mevrouw uit Hoboken
Hou toch op met Hitler
Mark Grammens
I do not come to praise Caesar, but to bury him (Shakespeare, J.Caesar)Hij mag dan 64 jaar dood zijn, als de naam Adolf Hitler valt, maakt het rationele denken plaats voor emotie, onredelijkheid en zelfs onrecht.
Dit laatste overkwam een onthaalmoeder in Hoboken (Antwerpen). Door een cynische sloeber van de VRT werd ze in de val gelokt. Onder valse voorwendsels slaagde hij erin bij haar binnen te dringen en met verborgen camera haar woning te bespieden en met verborgen microfoon haar een paar bekentenissen te ontlokken. Bleek dat deze brave mevrouw op wie professioneel niets aan te merken viel, samen met haar man een late bewonderaarster was van Hitler. Zijn portret hing in de huiskamer en volgens Gazet van Antwerpen (8.9.09) vond ze Hitler "een heel intelligente mens", die het in veel opzichten goed voorhad.
Er brak een kabaal van jewelste uit, leidend tot zelfs een "krisisberaad" op het kabinet van de Vlaamse "minister van Zorg", Jo Vandeurzen. Op initiatief dus van Vandeurzen werd de licentie van de vrouw uit Hoboken om kinderen op te vangen ingetrokken.
Juridisch heeft deze beslissing geen poot om op te staan, maar plak op iets of iemand het etiket "extreem-rechts", of erger nog: Hitler, en alle beginselen van de rechtsstaat worden terzijde geschoven. [...]
.
http://victacausa.blogspot.com/victacausa.blogspot.com5edf7b715d0afaa3d68201fa2d94715a304487db.html
15 opmerkingen:
I come to bury Caesar, not to praise him.
Zo zit het ritme juist :-)
Mevrouw Opvang was duidelijk niet zo gewiekst als Marcus Antonius, als ik het goed begrijp. Of verwijst Grammens indirect naar de 'honourable men', de op dit moment politiek correcten, die ieder die in het politiek incorrecte kamp zitten vanuit hun machtspositie kunnen bedreigen?
Dit zijdelings.
Inderdaad Hel Decker, maar zo schreef Mark Grammens het (uit zijn geheugen wellicht).
Als ik het goed versta, moet je - als je een karaktermoord wil plegen om wat dan ook te bereiken (een concurrent uit de weg ruimen of iemand broodroven of zo) - eerst het etiket extreem-rechts kleven op diens voorhoofd en vervolgens onder dat voorwendsel alle beginselen van de rechtsstaat terzijde schuiven? Of heb ik de volgorde fout? Het etiket kleven zelf is een akkefietje als je goed genetwerkt bent en dan kun hoe dan ook alles.
Beter om de oorspronkelijke volgorde in acht te nemen, mevrouw.
@Sigrid Taouil
Met die naam trek je het onderwerp naar een breder plan. Smart girl. Vlaams Belang en Salafisten: één front!
Het ontslag van mevrouw Taouil (de echte dan) als onthaalmoeder, is een toepassing van de Sippenhaft, een straf voor de familieleden van een persoon die beschuldigd wordt van een (politiek) misdrijf.
Deze straf bestond onder de Nazi's, en heeft in de islam altijd al bestaan voor familie- en clanleden.
Nieuw is enkel dat wij dit nu ook invoeren, en de gewone Burgerlijke Wet verlaten.
Wellicht een aanloop naar de shari'a?
Er is ook inspiratie te vinden bij 'Le Loup et l'Agneau' van Jean de la Fontaine:
[...]
Je ne puis troubler sa boisson.
- Tu la troubles, reprit cette bête cruelle,
Et je sais que de moi tu médis l'an passé.
- Comment l'aurais-je fait si je n'étais pas né ?
Reprit l'Agneau, je tette encor ma mère.
- Si ce n'est toi, c'est donc ton frère.
[...]
we gaan de goede weg op Raf ;-)
@ raf. Is dat niet een vertaling van Aesopus of zo?
@ Marc Vanfraechem. De wetten van de nazi's en de sharia werden pas dan toegepast nadat ze wel degelijk wet waren geworden. De vrijmetselarij doet daar de moeite niet toe. Iedereen heeft onderhand al wel door dat onze wetten zijn geschreven op een vodje papier. De sharia kan pas worden toegepast wanneer daartoe rechtbanken zijn opgericht en rechters aangesteld. De media en een loslippige chef Staatsveiligheid spelen voor rechter. Onze wetten worden dan weer niet toegepast als ze dreigen het fortuin van bijvoorbeeld de vrouw van Karel de Klucht aan te tasten of de gangsterbende van Verhofstadt of Onkelinx achter tralies te zetten. Aan een pedagogische tik hebben die lieden meer behoefte dan de kaartjesknipper die ook nog imam is. Het verschil tussen de vrijmetselarij en de nazi's is, dat de vrijmetselarij bestond voor de nazipartij de macht greep. En als u dit berichtje niet durft te plaatsen, vreest u evenzeer gestraft te worden door de vrijmetselarij: guilty by association als je hier iets laat staan wat zij hinderlijk zouden vinden.
Ik geloof dat u sterk van het onderwerp van het bovenstaande blog begint af te wijken mevrouw Sigrid Taouil... en wat betreft de vrijmetselarij mevrouw, met permissie, maakt u zelfs een licht paranoïde indruk.
Waarom zulke dingen altijd overschatten? Ikzelf ben geen lid, maar de zaak daarom overschatten zou ik toch niet doen.
Om u gerust te stellen: alles wat ikzelf doe, of schrijf, of zelfs weer schrap, doe ik uit vrije wil, en zonder dat ik mij daar op de ene of andere manier toe gedwongen voel, door wat voor instantie ook. De hemel zal heus niet op mijn kop vallen ;-)
I come to bury Caesar, not to praise him.
Zo zit het ritme juist :-)
schreef Hel Decker.
Dit is juist natuurlijk maar het citaat is wonderlijk goed gekozen door Grammens en wie zijn hele artikel kan lezen in JOURNAAL zal vaststellen dat hij niet "gekomen" is om Hitler te prijzen maar om hem wel degelijk te begraven. Althans voor wat betreft argumentatie om hedendaagse toestanden te illustreren.
Maar Grammens doet meer dan dat. Misschien citeert hij Shakespeare slechts uit het hoofd maar de boodschap is er wel. Eveneens pikt hij in - onbewust misschien - op Marcus 12/17 die de woorden van Christus optekende nadat de Farizeeën hem (Christus, niet Marcus) een smerig vraagje hadden gesteld omtrent het al dan niet betalen van belastingen aan de Romeinen en hun keizer.
"Geef aan de keizer wat aan de keizer toekomt" zei Jezus.
Welnu, Grammens geeft in zijn artikel ook datgene wat aan de toenmalige kanselier toekwam. Maar zoals hij in den beginne al schreef , hij kwam de kanselier niet prijzen, hij kwam hem begraven.
Er moest eens iemand Grammens kunnen overtuigen dat hij van het web gebruik moet maken: hij is een blogger zonder het te weten...
Inderdaad jammer dat die tekst van Grammens niet volledig op het web te vinden is, lijkt interessant.
Toch zit aan het uit het hoofd citeren van Shakespeare een heikel kantje: de uitspraak is, zoals iedereen weet, lippendienst en Marcus Antonius' ware gehechtheid komt snel aan de oppervlakte:
My heart is in the coffin there with Caesar,
And I must pause till it come back to me.
Vandaar dat dit citaat bovenaan het stukje van Grammens mij even op het verkeerde been zette.
Misschien had Mark Grammens er nóg beter aan gedaan om boven zijn stuk in JOURNAAL niet Shakespeare te citeren maar wel Basil Fawlty die een groep Duitsers in zijn hotel verwacht en Polly ervan verwittigt in geen geval terug te vallen op feiten uit het verleden- Niet dat Polly ook maar op die gedachte zou zijn gekomen -
Hier dacht ik aan het citaat : " Don't mention the War !"
Ja :-)
Zo kun je omgaan met het verleden.
Bygones are bygones.
En omzeil de dwangneurotische revisionismewetten.
Een reactie posten