Allebei flink (uit)getikt

.

In de Dikke van Dale staan vanzelfsprekend niet enkel oude woorden en uitdrukkingen, maar ook moderne. Naast een ruraal woord als ‘afrossing’ bijvoorbeeld, kreeg tevens ‘bashing’ een plekje. De betekenis is ongeveer dezelfde: het inbeuken op, afgeven op, uithalen naar iemand of iets. Samenstellingen zijn mogelijk, en Van Dale geeft: ‘CDA-bashing’. Een ander letterwoord kan natuurlijk evengoed, en zo hoorden we in een 1 mei-toespraak dat er velen zijn die aan zelfcensuur doen, en daardoor te weinig aan ‘N-VA-bashing’.
Louis Tobback zal zich niet geviseerd voelen, en de schilder Luc Tuymans vermoedelijk evenmin.
Ter gelegenheid van Art Brussels zat Tuymans donderdag in een radiogesprek, samen met nog een artiest, de Brusselaar Angel Vergara. Deze Vergara komt met zijn werk in het Belgisch paviljoen op de Biënnale van Venetië, en hij had Tuymans uitgekozen als tentoonstellings-commissaris, een soort curator.
Nu zijn artiesten niet enkel met hun verfjes in de weer, zij hebben ook meningen over de politieke toestand. En omdat al hun gedachten per definitie belangrijk zijn, vroeg Klara-presentatrice Annemie Tweepenninckx aan de heren hoe zij de regeringsformatie zagen evolueren.
Tuymans drukte zich cryptisch uit:
“Niet hé, niet geloof ik he! Ik denk dat dit gewoon het bewijs is van een politiek die nefast is voor dit land. Ik heb het ook al ettelijke keren gezegd, ik ben er ook op aangepakt door spam op heu, die ik dan binnenkreeg via Facebook of whatever, waar mensen zover gaan als: we zullen het werk van mijnheer Tuymans op een groot plein zetten, het dan in brand steken en daarrond een groot Vlaams volksfeest maken bijvoorbeeld …dat was de kraste dan wel. Maar in ieder geval is hiermee eigenlijk bewezen dat er niets bewezen is. En ik vind het een zeer onconstructief punt, en ik vind het ook hallucinant wat de CD&V heeft gedaan. Zichzelf politiek zelfmoorden als een van de oudste politieke families in België, met iets dat ze dan zelf hebben uitgevonden. Dat is toch onmenselijk of wat?”
Om eerlijk te zijn, mijn invoelingsvermogen is te klein om deze boodschap exact te vatten, maar daarna was Vergara aan de beurt, en die was duidelijker:
“Eh bien, eh bien je pense que si effectivement, si monsieur Bart De Wever arrivait un jour à la tête de ce pays, c’est très dangereux dans le sens où, par exemple si ça arrivait demain, mais, j’aurais beaucoup de chances de pouvoir partir à Venise sans mon commissaire, qu’on pourrait retrouver comme Ai Weiwei en prison, tout simplement.”*
Dat ging zelfs Tuymans wat ver, en als goede commissaris probeerde hij zijn pupil voor de belachelijkheid te behoeden, al sloot hij toch niet uit dat zijn standpunten hem in de kerker konden brengen.
“Bwa, zover zal ik, zal het denk ik niet gaan, hoop ik. Maar ik was wel, enfin, ik ben nog steeds bevriend met Ai Weiwei, dus wie weet?”
Inderdaad, ook een artiest die door het establishment vertroeteld wordt, kan een romantisch verlangen koesteren naar sterkere bewijzen voor zijn relevantie.

Stukje (licht verminkt) verschenen in de Knack van 4 mei
.

_______________
* “Wel, wel  ik denk dat als mijnheer Bart De Wever op een dag echt aan het hoofd van dit land zou komen, dit zeer gevaarlijk is, in die zin, dat mocht dit bijvoorbeeld morgen het geval zijn, kijk, dan heb ik een goede kans om naar Venetië te kunnen gaan zonder mijn commissaris, die je, zoals Ai Weiwei, simpelweg in de gevangenis zou kunnen aantreffen.”

.