Tom redt de EU

We moeten in de EU nog een commissaris meer hebben, zegt de in Vlaanderen bekende schrijver Tom Lanoye in De Volkskrant – hij spreekt zelfs van een “minister”, wat veelzeggend is. En hij heeft meteen een origineel idee voor die minister: die moet een museum voor Moderne Kunst ergens neerpoten. Europa is immers zijn “geweldige kunst en filosofie” aan het verkwanselen, en met een ongetwijfeld populair museum komt daar een eind aan.

En verder moet de EU in het Eurovisiesongfestival meezingen. Zelf kijk ik weliswaar niet naar dat festival, al is het bij een niet gering aantal mannen erg populair, maar nu had ik menen te begrijpen dat de EU in de laatste editie ervan al hééft mogen meezingen, en zelfs de prijsuitreiking heeft mogen organiseren.

Ook moet de EU voetballen, zegt Lanoye. Naast die moderne kunst en die liedjes is dat al het derde onderwerp dat mij koud laat. Het zijn kroonjuwelen die in mijn cultuur helaas ontbreken.

Maar Lanoye daarom afblaffen zou ik niet doen, want Tom zegt dat hij “groots wil dromen over Europa, zonder afgeblaft te worden”. Journalisten spreken in zulke gevallen graag over de “slachtofferrol” waarin iemand “zich wentelt”.

We hebben een traditie van geweldige kunst en filosofie. Die kroonjuwelen zijn we nu aan het afbreken. Er moet een minister van Cultuur worden toegevoegd aan de Europese Commissie. Die zou zorg kunnen dragen voor een Europese opera, en een Europees museum van hedendaagse kunst waar het Europese verhaal levend wordt gehouden. En laat als Europese Commissie ook eens je smoel zien tijdens het Eurovisie Songfestival en de Champions League.

Geen geblaf dus, maar Tom uitlachen moet meen ik nog net kunnen.