Stadsdichter Bart Moeyaert en het politiek programma van de Dichter

Vandaag in De Standaard, op p.23 (Cultuur & Media), stelt de journalist Karel Verhoeven aan de nieuwe Antwerpse stadsdichter Bart Moeyaert volgende vraag:

Lanoye, Nasr, Moeyaert. Stadsdichters zijn blijkbaar linkse schrijvers. Wat zou dat geven, een rechtse stadsdichter in Antwerpen?

Moeyaert begint snel, en houdt dan even in; er was een kleine aarzeling zegt Verhoeven:

Ik denk niet dat een dichter rechts kan zijn. (aarzelt even) Ik ken geen enkele goede rechtse dichter.

Wat kan er Moeyaert toch hebben doen aarzelen? Wij hebben er het raden naar. Al flitste hem misschien een soortgelijk lijstje van dichters door het hoofd, als wat hieronder volgt? Het is inderdaad niet eenvoudig om daar een zwakkeling uit te halen, maar misschien zocht Moeyaert tijdens zijn aarzeling naar de meest linkse onder hen?

Dante
Goethe
Gezelle
Poesjkin
Brassens
Baudelaire
Housman
Kipling
Bloem
Rawie
Eliot
Reve

"Wát er precies bij het dichterschap komt kijken, weten wij niet", had Moeyaert beter kunnen antwoorden, "...en dat lijkt mij juist een gelukkige omstandigheid. Maar dat uw categorieën links en rechts ter zake zouden doen, is onwaarschijnlijk Karel!" . En Bart had kunnen doorgaan: . "Een dichter, of die nu links of rechts is, slim of dom, kort of lang: hij moet mooie en deugdelijke waar leveren. Laten wij de categorieën toch zinnig houden, beste vriend. De dichter moet niet álles zijn en kunnen! Een dode collega van mij zei het beter dan ik het zelf kan: mais pour l'amour, on ne demande pas aux filles d'avoir inventé la poudre."

.