Waarom haten onze journalisten Poetin?

(en al van lang vóór de crash in Oekraïne)

Tussen kranten bestaan er grote verschillen, en bij een gebeurtenis van mondiale betekenis komen die goed tot uiting. Neem Le Temps, een degelijke Geneefse krant. Die schreef direct na de ramp met de Boeing heel genuanceerd dat de verantwoordelijken te vinden konden zijn «à Donetsk, à Moscou, à Kiev ou ailleurs. Le pire serait maintenant de salir, par des mensonges d’Etat, la mémoire des 295 disparus.» Bij een ding als de Daily Mirror deed men dat anders, en zij waren niet de enigen.

Maar ook een ernstige krant als Le Temps lijdt soms een dag later al aan geheugenverlies:

«Si les rebelles séparatistes disposent désormais d’un équipement sophistiqué et d’armes lourdes, c’est que la Russie les leur a fournis. Ou qu’elle a fermé les yeux de manière bienveillante sur les convois d’armements que les ultranationalistes russes, venus en renfort des insurgés, ont acheminés en Ukraine. Comment douter en effet de l’expertise russe en matière de contrôle des frontières? Impossible de passer de Russie en Ukraine sans que les services secrets russes en soient informés.»

[Als de separatistische rebellen inmiddels over gesofisticeerd en zwaar wapentuig beschikken, dan heeft Rusland hen dat geleverd. Of het moet welwillend de ogen hebben dichtgeknepen voor de konvooien, in Ukraine aangevoerd door de ultranationalistische Russen die de opstandelingen kwamen versterken. Wie zou er immers kunnen twijfelen aan de expertise van de Russen als het op grensbewaking aankomt? Onmogelijk om van Rusland naar Oekraïne te gaan, zonder dat de Russische geheime dienst daarvan op de hoogte zou zijn.]

Dat de negentienjarige Duitse student Mathias Rust op 28 mei 1987, in volle Koude Oorlog met zijn Cessna-sportvliegtuigje in hartje Moskou landde, is men bij Le Temps blijkbaar al vergeten.

Een paar dagen voor de crash in Oekraïne kreeg ik een boekje in mijn bus, een aflevering van een maandblad met als titel “Wladimir Putin, Reden an die Deutschen”, uitgegeven door Jürgen Elsässer en Yasmine Pazio, met daarin teksten van redevoeringen die Poetin hield in Duitsland, of gericht tot de Duitsers. Soms zijn ze vertaald, soms sprak Poetin zelf Duits. Hoofdredacteur Jürgen Elsässer verklaart waarom hij die teksten graag wilde publiceren:

Putin wird von unseren Medien und Politikern dämonisiert. Andererseits, die Bevölkerung ist relativ Rußland-freundlich, wahrscheinlich das Rußland-freundlichste Land in Europa, außerhalb Serbiens vielleicht, und wir wollten dieser spontanen Stimmung pro-Putin Argumente verschaffen und deswegen haben wir die wichtigsten Reden von Wladimir Putin auf Deutsch übersetzt oder zusammengetragen, damit jeder sich ein objektives Bild machen kann. […]  Ohne deutsche Unterstützung können die USA den Krieg den sie führen wollen nicht entfesseln, deswegen ist hier ein neuralgischer Punkt. Ich glaube die Entscheidungen über Krieg und Frieden fallen in Berlin, und das war auch ein Motiv für uns dieses Buch zu machen, um eben hier im Hotspot Deutschland die Meinung Richtung Frieden zu beeinflussen.

[Poetin wordt door onze media en politici gedemoniseerd. De bevolking anderzijds is Rusland relatief welgezind. Wij zijn waarschijnlijk het meest Russischgezinde land in Europa, op Servië na wellicht. Wij wilden die spontane pro-Poetin-stemming van argumenten voorzien en daarom hebben wij de belangrijkste redevoeringen van Vladimir Poetin naar het Duits vertaald of ze verzameld, zodat elkeen zich een objectief beeld kan vormen. […] De oorlog die zij willen voeren kunnen de VS niet zonder Duitse steun ontketenen, en dit is bijgevolg een zeer gevoelig punt. Ik meen dat de beslissingen omtrent oorlog en vrede in Berlijn vallen, en dit was voor ons ook een beweegreden om dit boek te , maken, om juist hier in de hotspot Duitsland de mening te beïnvloeden in de richting van vrede.]

De ondertitel van het boekje luidt: “Vom Selbstbestimmungsrecht gegen die Neue Weltordnung. Was der russische Präsident wirklich sagte – Originaltexte von 2001 bis 2014”, en hij verklaart al meteen waarom Poetin bij onze krantenmakers zo slecht ligt.

Poetin is namelijk geen aanhanger van de politieke correctheid en hij gebruikt vaak begrippen die slecht aankomen.

Een klein stukje uit zo’n redevoering “Die Identitäten der Völker erhalten”, kan hier als voorbeeld dienen. Voor onze hoofdartikelschrijvers is zo’n titel op zich al een provocatie. Poetin sprak die rede uit op 19 september 2013 in Novgorod, “het spirituele centrum van Rusland” noemt hij die stad, op het Valdai-forum, een jaarlijks congres van historici, filosofen en velerlei experten die zich met de Russische binnen- en buitenlandse politiek bezighouden.

Onder meer dit vertelde Poetin daar:

[…] Eine weitere Herausforderung für die russische Identität hängt mit den Prozessen zusammen, die wir in der Welt beobachten. Dazu zählen außenpolitische und moralische Aspekte. Wir sehen, dass viele euro-atlantische Staate den Weg eingeschlagen haben, ihre eigenen Wurzeln zu verneinen beziehungsweise abzulehnen, einschließlich der christlichen Wurzeln, die die Grundlage der westlichen Zivilisation bilden. In diesen Staaten werden moralische Grundlagen und jede traditionelle Identität negiert. Nationale, religiöse, kulturelle oder sogar geschlechtliche Identitäten werden verneint. Dort wird eine Politik durchgesetzt, die eine kinderreiche Familie mit einer homosexuellen Partnerschaft gleichsetzt.

[Nog een andere uitdaging voor de Russische identiteit hangt samen met ontwikkelingen die wij in de wereld bemerken. Ze raken aan de buitenlandse politiek en vertonen ook morele facetten. Wij zien dat vele Euro-Atlantische staten een weg zijn ingeslagen die de ontkenning van hun eigen wortels inhoudt, of deze zelfs verwerpt, inbegrepen de christelijke wortels die de grondslag van de Westerse beschaving vormen. In deze staten worden morele beginselen en elke traditionele identiteit afgewezen. Nationale, religieuze, culturele of zelfs seksuele identiteiten worden ontkend. Daar wordt een politiek gevoerd die een kinderrijk gezin op gelijke voet plaatst met een homoseksueel partnerschap.]

Dit is duidelijk een verwijzing naar de weigering van de EU om het woord “christelijk” op te nemen in haar handvest dat geen grondwet mag heten, en naar enkele merkwaardige besluiten van het Hof voor de Rechten van de Mens.

Die Exzesse der politischen Korrektheit in diesen Ländern führen dazu, das sogar ganz ernsthaft die Zulassung von Parteien diskutiert wird, die sich für die Pädophilie einsetzen.

Die Menschen in vielen europäischen Staaten schämen sich und haben regelrecht Angst, offen über ihre religiöse Zugehörigkeit zu sprechen. Christliche Feiertage und Feste werden abgeschafft oder sogar umbenannt. Damit versteckt oder verheimlicht man den tieferen moralischen Wert dieser Feste. Und dieses Modell versuchen diese Leute aggressiv weltweit zu exportieren. Ich bin überzeugt, dass das der direkte Weg zur Degradierung und Primitivisierung der Kultur ist. Das führt zu tiefen demografischen und moralischen Krisen.

[De uitwassen van de politieke correctheid in die landen leiden ertoe dat daar zelfs in alle ernst gediscussieerd wordt over de toelating van partijen die zich voor pedofilie inzetten. De mensen in veel Europese staten schamen zich en hebben waarlijk angst om openlijk te spreken over hun religiositeit. Christelijke feestdagen worden afgeschaft of krijgen een andere naam. Zo verbergt of verdoezelt men de diepere morele waarde van die feesten. En deze lui proberen dit model op een agressieve manier wereldwijd te exporteren. Ik ben ervan overtuigd dat dit de directe weg is naar verval en primitiviteit van de cultuur. Dit voert naar diepe crisissen, moreel en demografisch.]

Es gibt noch einen wesentlichen Aspekt, auf den ich ihre Aufmerksamkeit lenken möchte. In Europa und in einigen andern Ländern wird der sogenannte Multikulturalismus transplantiert, ein in vielerlei Hinsicht künstliches Modell, das nun aus verständlichen Gründen in Frage gestellt wird. […] Die Bildung spielt in der Erziehung zum individuellen Patriotismus eine erhebliche Rolle und deswegen müssen wir die Lehren der großen russische Kultur und Literatur wieder aufleben lassen. Sie müssen als Grundlage für die persönliche Identität der Menschen, die Quelle ihrer Einzigartigkeit und ihrer Basis für das Verständnis der nationalen Idee dienen.

Hier hängt viel von der Lehrerschaft ab, die schon immer ein sehr wichtiger Behüter der gesamtnationalen Werte, Ideen und Philosophien war und sein wird.

[Er is nog een wezenlijk aspect waarop ik uw aandacht zou willen vestigen. In Europa en in enkele andere landen wordt het zogenaamde multiculturalisme getransplanteerd. In vele opzichten is dit een kunstmatig model, dat vandaag om begrijpelijke redenen ter discussie staat. […] Vorming speelt in de opvoeding tot individueel patriottisme een belangrijke rol en daarom moeten wij de lessen van de grote Russische literatuur weer laten opleven. Zij moeten het fundament vormen van de persoonlijkheid van de mensen, de bron van hun eigenheid en de basis voor hun begrip van nationale identiteit. Hier hangt veel af van het lerarenkorps, dat van de gezamenlijke waarden, ideeën en filosofische inzichten der natie altijd al een zeer belangrijke hoeder is geweest en zal blijven.]

Zoals u ziet, is het begrippenarsenaal dat Poetin hanteert een vloek voor onze weldenkende journalisten én de echte reden voor hun afkeer van de man, al betwijfel ik of veel journalisten ook weten wat hij woordelijk zegt.
Maar het is goed dit in gedachten te houden, want over Poetin zult u de komende dagen in onze pers niet veel meer dan insinuaties, na-aperijen en scheldwoorden lezen.