Houten Klaas komt met een vlot artikel !

.
Marketeer Vandermeersch beschouwt De Standaard blijkbaar als zijn privéspeeltuintje. Vrijdag nog liet hij de hofnar Fabre een karikatuur maken van wat een krant moet zijn, en zaterdag liet Peter ons een bladzijde uit zijn eigen stamboek zien.

In zijn familie viel iets te vieren. Goede gelegenheid om zijn beste pen boven te halen, en de lezer op een stukje Flandre profonde te vergasten. De familie Vandermeersch zette zich aan de dis in de salons De Vrede in Ichtegem. Ik vermeld dit, lezer, voor het geval u daar eens langs mocht komen.
Het werd een schitterend maal, ook al was niet alles perfect in De Vrede. Bij het betreden van de salons, was Peter zijn oog al direct op een storende taalfout gevallen.

De salons gaan er prat op dat 'alles kan aangepast worden naar (sic) de wens van de klant'.

Wat er mis is met die “naar” moet hij mij eens uitleggen. Markthandelaar als de besten, maar Nederlands? …zelfs zijn West-Vlaams is niet vlekkeloos vrees ik, want hij laat één van zijn neven, een supporter van Dedecker, zeggen:

' [...] En diene Leterme kan met heel zijn boeltje terug naar Ieper. Schrief dat moa ne ké up in uw gazetje.'

Als Gentse buitenstaander moet ik hier vanzelfsprekend het oordeel van deskundigen afwachten, maar toch vraag ik mij af, of die neef niet eerder “joen gazetje” zal gezegd hebben. Mijn vermoeden is, dat de auteur hier een kleine onnauwkeurigheid heeft toegelaten, ietwat ten detrimente van de kleurenpracht die zijn tafereeltje verder uitstraalt.

Opvallend is wel dat al zijn familieleden hem zo nauwkeurig voorzeggen wat Peter zelf denkt dat zij moéten zeggen, waardoor alles tegelijk mooi aansluit bij die laatste enquête in zijn gazetje.
Antipolitiek, Leterme knoeier, Verhofstadt moet terugkomen, BHV flauwekul, Dedecker: de proef op de som klopt voor mij te goed.

Vandermeersch vertelt ons niet of er ook doperwtjes op het menu stonden in Ichtegem, maar toch doet hij mij denken aan die oude Augustijnermonnik Gregor Mendel, de geneticus die weliswaar een juiste theorie had over erwten, maar die met statistische gegevens kwam aanzetten die zo perfect klopten, dat ze later als onwaarschijnlijk werden beschouwd. Mendel had zijn resultaten enigszins selectief meegedeeld.
En hoe vergeeflijk ook, dat geeft aan een verslag altijd iets geforceerds, en dan heb ik het niet over stijl.

Maar laten wij Vandermeersch zelf nog eens aan het woord. Aan zijn tafel zit een mooie Russische, en Peter wil laten zien dat hij ook van internationale politiek het zijne afweet. Houten Klaas doet dat zo:

Ik probeerde het debat op gang te trekken over Russen en Georgiërs. Maar de mooie Russische wilde vooral weten waarom wij er in dit kleine België maar niet in slagen om overeen te komen.
Even de handen gaan wassen. Ik sta letterlijk te plassen als naast mij een aangetrouwde neef van wal steekt. “Ik ben dat spuugzat. […]”

Nu vraag ik mij af hoe Vandermeersch het klaarspeelt om soms ook niet letterlijk te plassen.
.