Ze hebben hem verkeerde dingen geleerd

Ik zie hier nu wat Wouter Beke gisteravond allemaal verteld heeft aan Annelies Beck, toen die even wilde nagaan wat Wouter nog wist van de leerstof van vorig schooljaar. De vakantie is lang geweest, besefte zij, en het waren dus geen al te moeilijke vragen die de juffrouw stelde.

Toch was dat voldoende om Wouter wat zenuwachtig te maken, en misschien daardoor deed hij het wat aardrijkskunde en geschiedenis betreft niet zo goed. Zo dacht hij dat Assad een stuk van Irak had ingepalmd, maar op de landkaart ligt dat gebied wat verderop, en Assad had al voor de vakantie de controle verloren over een flink stuk van zijn éigen land.
Ook herinnerde Wouter zich een militair succesje in Libië (al wilde de naam van dat land niet op zijn tong komen). Veel van de slechte herinneringen in Afghanistan waren daardoor wat vervaagd, zei hij. Wouter noemde in dit verband nog Irak , maar we zagen al dat hij niet goed weet waar dat land ligt. Destijds, en dat wist hij wel nog, was er voor onze militaire actie in Libië een ruime consensus gevonden in het parlement. Inderdaad zeer ruim, want de onwetende en ongeïnteresseerde parlementsleden waren toen zelfs unaniem, op één halve gare na. Nu was die actie in Libië wel een catastrofe, en zelfs misdadig want de bombardementen op burgers waren toen de eerste doodsoorzaak daar, maar toch wil ik dit antwoord goed rekenen.
Hij zei verder nog iets over het vernietigen van cultuurschatten en over een 'regime met inwoners', maar op de naam 'Islamitische Staat' kon hij alweer niet komen.  
Kortom, we hoorden veel vage en onsamenhangende praat. Maar enkel Wouter daarvan de schuld geven doe ik niet. Die jongen meent het goed, en hij lijkt niet dommer dan een ander. Nee, het zijn de meesters en juffrouwen van vorig schooljaar die we met de vinger moeten wijzen. Daar zaten blijkbaar te veel mediatrainers tussen, die hem verkeerde dingen hebben geleerd, die inhoudelijke antwoorden afkeuren bij hun leerlingetjes, en hen wijsmaken dat ze zo weinig mogelijk concrete woorden moeten gebruiken.



Wouter Beke: Maar ik vind dat er ook aan de wortel moet gewerkt worden van dit probleem en dat is dat er natuurlijk een, heu, een regime is in Syrië en een stuk van Irak, ja, waar de hele internationale gemeenschap wat mij betreft veel te passief en veel te laks naartoe kijkt hé. Dat zet zijn eigen onderdanen onder druk, dat moordt zijn eigen onderdanen uit, dat zet heu, heu dat vernielt de hele culturele en historische traditie die dat daar in die landen bestaat, en dat drukt ook het hele vluchtelingenprobleem richting, heu Europa, en ik vind dat de internationale gemeenschap daar niet zomaar passief naar mag kijken, zoals dat op dit ogenblik toch gebeurt.
Annelies Beck: Dus u hebt het nu over president Assad bijvoorbeeld, in Syrië, die… wat moet daar dan precies gebeuren, ja?
Beke: Wel ik vind dat heu, als, als het heu moet, dat ook militair ingrijpen daar moet overwogen worden, en dat, natuurlijk binnen VN-context en zo moet gekeken worden welk mandaat dat daarvoor kan gegeven worden. Op dit ogenblik is omwille van slechte ervaringen in Irak, in Afghanistan, is men daar zeer terughoudend in, maar zolang dat men aan de grond van het probleem geen antwoord zal geven, zullen we dit soort van beelden dat we net gezien hebben, zullen we dat blijven zien.
Beck: Denkt u dat daar een draagvlak voor is in de regering? Zijn de andere partijen, heum, coalitiepartners, zien die dat ook zo?
Beke: Dat weet ik niet maar ik weet wel dat we in het verleden ook in het parlement ruime consensus hebben gehad om in andere internationale conflicten op te treden. Euh, dus ik denk dat iedereen wel, euh, voeling heeft met datgene wat daar op dit ogenblik gebeurt, euh, de gevolgen daarvoor in ons land, in heel Europa, maar in eerste instantie toch de gevolgen voor al die inwoners van dat regime zelf.