Men zegt dat niet met zoveel woorden, maar...

De Duitse journaliste Claudia Zimmermann die hier eerder ter sprake kwam, werkte meer dan veertig jaar voor de WDR, de Westdeutsche Rundfunk. Na de beruchte Keulse Sylvesternacht van 2016 gaf zij een interview weg aan een Nederlandse regionale radiozender – zij is geboren Nederlandse – en men vroeg haar hoe de Duitse media over de vluchtelingenpolitiek berichtten. 
Zimmermann antwoordde kort en bondig: ‘Pro Merkel’.
Dat antwoord volstond om de volgende dag de duivels over haar af te roepen, en sindsdien worden haar geen bijdragen meer gevraagd. Wel liet de WDR haar nog een dertig seconden durende reportage maken, zodat ze konden zeggen dat Zimmermann niet meteen aan de deur was gezet vanwege dat interview. Zij is werkloos nu, praktisch gesproken een Berufsverbot.
In dit gesprek met Robert Stein vertelt zij hoe het gesteld is met de meningsvrijheid waar men altijd zo dik over doet: 

Robert Stein: Zou er zo’n thema bestaan waarvan u zegt: als je daar die richting inslaat, dan kun je ervan op aan dat het niet wordt geaccepteerd? Wat zou bijvoorbeeld zo’n thema kunnen zijn?
Claudia Zimmermann: Wel ja, de AfD bijvoorbeeld. Neem nu, los daarvan of je AfD kiest of niet, of je de AfD wel mag, als ik de straat opga met de opdracht: maak eens een paar interviews rond het thema AfD – ik geloof gisteren was het, dat ik bij Spiegel-tv een fantastisch voorbeeld daarvan zag – wanneer ik de straat opga of laat ik zeggen, ik ga naar het Zuidkwartier, de betere buurt, en ik vind daar leraars, advocaten…
Robert Stein: Wat is het Zuidkwartier?
Claudia Zimmermann: Neem nu Aken, het Zuidkwartier. Ik doorkruis het en merk dat er ook daar AfD-kiezers zijn. Niet voor niets is de partij aan het groeien. Er bestaan ook ontwikkelde AfD-kiezers, het is niet enkel de lagere klasse. Maar als ik dan interviews maak met een leraar, met een advocaat, misschien nog met een dokter, en die vertellen mij allemaal hoe geweldig de AfD is, en ze geven rationele redenen waarom zij AfD kiezen, want die mensen komen goed uit hun woorden, dan weet ik zeker dat… dat ik de redactie binnenloop en: Wat heb je daar nu weer meegebracht?
Kijk, dat wordt niet met zoveel woorden gezegd, maar …dat is dan niet een bijdrage, denk ik, die zo uitgezonden mag worden.

Robert Stein: Gäbe es ein Thema wo du sagst: wenn du da in diese Richtung gehst, bist du sicher daß es überhaupt nicht angenommen wird? Was wäre das für ein Thema zum Beispiel?
Claudia Zimmermann: Na ja, zum Beispiel die AfD. Also unabhängig davon ob man AfD wählt oder nicht, oder ob man AfD mag, wenn ich auf die Straße gehe und es heißt: mach mal ein Paar Interviews zum Thema AfD. Es gab dazu auch, gestern glaube ich, vom Spiegel TV, habe ich noch so ein fantastisches Beispiel gesehen, wenn ich auf die Straße gehe, oder ich gehe im Südviertel sage ich mal, in die bessere Gegend, und finde dort Lehrer, Rechtsanwälte…
Robert Stein: Was ist das Südviertel?
Claudia Zimmermann: Sag mal Aachen, Südviertel. Ich gehe dann darin und finde, es gibt ja dort auch AfD-wähler. Nicht umsonst ist die Partei am Wachsen. Es gibt auch gebildete AfD-wähler, das ist nicht nur die Unterschicht. Aber wenn ich dann Interviews mache mit einem Lehrer, mit einem Rechtsanwalt, mit vielleicht noch einem Arzt, und die mir alle erzählen wie toll die AfD ist, rationelle Gründe weshalb sie die AfD wählen, weil die Leute können sich auch gut ausdrücken, dann bin ich mir sicher daß …daß ich in die Redaktion komme und: Was hast du denn da mitgebracht? Also, das ist nicht ausgesprochen aber … das ist dann nicht der Beitrag, denke ich, der so gesendet werden soll.