Drieu Godefridi, enchanté!

 Nu kranten en andere media zich plots afvragen wie toch die Drieu Godefridi mag zijn die bij de komende verkiezingen in Wallonië zal opkomen voor de N-VA, kan ik hen misschien aan een partieel antwoord helpen.

Van Drieu Godefridi heb ik namelijk een boek(je) vertaald, L’écologisme, nouveau totalitarisme? (uitgeverij Texquis, 2021). De auteur kende ik van haar noch pluim, maar de uitgever Karl Drabbe vroeg me dat te doen en aangezien een gepensioneerde altijd een klein, zelfs schamel extraatje kan gebruiken ging ik daarop in. Godefridi ontmoette ik pas maanden later op een boekvoorstelling in Ukkel, en we dronken toen samen een glas.

Nu bleek bij het vertalen dat ik soms op zaken stuitte waar ik het niet helemaal, of helemaal niet mee eens was, en ik permitteerde me dus een aantal voetnoten waarin ik de auteur inhoudelijk aanvulde of zelfs tegensprak. Niet dat ik dacht dat die noten het gedrukte boek zouden halen (een vertaler heeft zich tenslotte niet met de inhoud of strekking te bemoeien en daar ben ik het mee eens), maar wat was het geval: die noten stonden er allemaal. En dat niet alleen: de auteur bedankte mij uitbundig in zijn voorwoord, zoals u hieronder kunt lezen.

Ja, Godefridi kan wel ‘rechts’ zijn zoals ik lees, en wie weet heeft hij nog andere kwalijke trekken, maar eigengereid of kleingeestig kun je hem bezwaarlijk noemen.