De Zevende Dag!

 

Nu zag ik zopas de Zevende Dag (in uitgesteld relais zullen we maar zeggen), en wat een verademing was dat!

Om te beginnen één uur in plaats van twee, en geen vrouwenpraat meer over aandoenlijke onderwerpen, geen onderbrekingen met zangers of acteurs die iets te verkopen hebben, maar een gesprek over politiek begot.

Bij die uitzendingen van twee uur moest je altijd grote stukken overslaan, het merendeel. Soms kon ik op die manier twee uur resumeren in vijf minuten, want het leven is kort. Lineair kijken heb ik me altijd wijselijk laten voorbijgaan.

Natuurlijk, Hedebouw is een man naar wie je een tijdje kunt luisteren zonder dat je tenen gaan krullen. Woordbegaafd, soms zelfs grappig. Er zijn geen zeven politici in Vlaanderen van wie je dat kunt zeggen, en in die zin had De Vadder wel geluk.

Het is bang afwachten wat de volgende week brengt, want met de doordeweekse groen-rood-blauw-geel-oranje lichtgewichten zal ook één uur te lang zijn, en moet ik weer knippen ...of afhaken.