Over haarkammen en portefeuilles

Hoge nood noopte Emmanuel Macron om in zijn Élysée een hoop kleine partijtjes uit te nodigen, in de hoop un socle commun te vinden, om zo zijn leven als president nog even te rekken – une réunion de marchands de tapis quoi, zei Marine Le Pen, geestig, maar vanzelfsprekend was zij vanwege het cordon sanitaire niet bij de genodigden.

Jordan Bardella, haar partijvoorzitter, was meevoelender voor de president. Hij vond het bij CNews schandelijk dat Emmanuel nu verraden wordt door zijn vroegere vrienden, een soort verraad van de klerken:

Gauthier Le Brett: Hoe bekijkt u de oud-eerste ministers van Emmanuel Macron die hem volkomen deloyaal zijn, Edouard Philippe en Gabriel Attal, en zelfs Élisabeth Borne met de pensioenhervorming?

Jordan Bardella: Wel, ik ben blij dat u mij de vraag stelt, want ik mag dan hele dagen kritiek leveren op de president, hele nachten geobsedeerd zijn door de politiek die hij voert tegen het belang van mijn land in, tegen het belang van Frankrijk, en misschien behoor ik vandaag in dit land bij diegenen die het hardst zijn politiek bestrijden, maar op het moment dat de president één knie op de grond heeft – zo mag je dat meen ik ­wel zeggen – dan te zien hoe al diegenen die hij sinds acht jaar tot koningen heeft gekroond, hem de rug toekeren nu hij een knie op de grond heeft: dat strekt noch Edouard Philippe, noch Gabriel Attal tot eer.
Het herinnert je eraan dat politiek een strijd is, dat het geen eenvoudige taak is je met loyale medewerkers te omringen, maar toch kan dit me er niet van weerhouden om het schouwspel heel zielig te vinden. Vandaag zien we de macronisten van het eerste uur – die zonder Emmanuel Macron niéts waren geweest – hem een tweede mes in de rug duwen.
Als je waarden en principes hebt ...zelfs mijn ergste vijand wens ik dat niet toe. Het zegt veel over de manier waarop die mensen zich morgen tegenover de Fransen zouden kunnen gedragen, want als je in staat bent om hem, die jou tot koning heeft gemaakt, een mes in de rug te planten zodra hij een knie op de grond zet, terwijl je nog zij aan zij stond bij de verderfelijke politiek die de Fransen vanaf de eerste dag al verwierpen, kijk, aan zulke lui zou ik niet mijn haarkam, noch mijn portefeuille toevertrouwen.