Dat was niet slim, Emmanuel!

Veel goede journalisten hebben het verderfelijke 𝕏 van Musk verlaten, en verhuisden naar een veiliger platform – de naam wil me nu even niet te binnen schieten – maar niet zo Emmanuel Macron. Hij bleef 𝕏 trouw.

Helaas kunnen die goede journalisten de officiële site van het Élysée nu niet meer zien, en blijven zij volslagen onwetend van de belangrijke taak die Emmanuel hen wil toevertrouwen. Zij moeten namelijk nieuwsberichten, en de boodschappers ervan, van een label voorzien! Een uitstekend idee. Waarom inderdaad zouden labels die voor voedingswaren, huishoudtoestellen enzovoort zo goed werken ...dat ineens niet meer doen voor het Nieuws?

Echter, de Staat mag de triage tussen goed en kwaad niet zélf doen, waarschuwt Manu. Maar zullen we hem dat in het Frans laten uitleggen:

« C'est pas l'État qui doit vérifier,* si c'est l'État ça devient une dictature. Mais il faut que les journalistes garantissent à leurs lecteurs que eux ont vérifié avec une déontologie dont ils sont les garants entre eux. [hier bracht het Élysée een knipje aan] Je pense que c’est important qu’il y ait une labellisation faite par des professionels qui puissent dire: ça c’est des gens qui sont sérieux, et ça ne sont pas des gens qui informent. »

"Het is niet de taak van de Staat om te controleren,* want dan wordt het een dictatuur. Maar journalisten moeten hun lezers garanderen dat ze hun werk hebben gecontroleerd volgens een beroepscode waarvoor ze onderling instaan. [knipje] Ik denk dat het belangrijk is dat er een keurmerk komt van professionals die kunnen zeggen: dit zijn serieuze mensen, en dit zijn geen mensen die informeren."

Onder meer de gecursiveerde woorden, lezer, moet u zelf maar van duiding voorzien, maar het begrip censuur heb ik nog nooit zo onbeholpen zien verdedigen. Ik dacht altijd dat Emmanuel slimmer was. Wat had hij van prins Metternich niet allemaal kunnen opsteken!

Pascal Praud van CNews, rechtstreeks geviseerd door Macron – een hele eer vond hij – lachte hem uit:

Ik vraag me af –ik denk dat het ons goed zou uitkomen– of we niet beter kunnen uitpakken met: zonder label! Ik meen dat non labelisé geloofwaardiger zou zijn voor diegenen die naar ons luisteren. Begrijpt u, rond gelabeld zijn hangt a priori een fake luchtje, terwijl je bij de ongelabelden niet kunt uitsluiten dat ze de waarheid spreken.

_______

* Macron dacht hier aan Reporters sans Frontières (een NGO, ‘niet-gouvernementele organisatie’). Le Monde diplomatique, heeft bedenkingen bij de financiering van RSF, die voor een kwart van de Franse staat komt, en verder van het EU-’parlement’ en het National Endowment for Democracy, een Amerikaanse 'niet-gouvernementele organisatie' die bepaalde taken overneemt die voorheen aan de CIA toekwamen. Onder de privésponsors zien we Georges Soros, François Pinault enzovoort. RSF wordt geleid door Pierre Haski (ex-Libération, ex-Nouvel Obs, France Inter), een hevige voorstander van een federaal Europa.

3 december:

  Het is natuurlijk erg voor Macron, die als president op zijn laatste benen loopt, internationaal niet meer ernstig wordt genomen en nationaal op 11% staat in de populariteitspolls ...dat CNews de grootste nieuwszender van Frankrijk is geworden.

Pascal Praud: Gisteren op dit uur herinnerde ik eraan dat Emmanuel Macron overwoog om een label in te voeren voor de media. Dit is een feit. Ik voegde eraan toe dat ik daarin een autoritaire neiging zag. Dat is een commentaar. En ik argumenteerde: wie zou die labels dan uitdelen? tenzij dan organisaties die min of meer vanuit het Élysée gestuurd worden, of in elk geval onder invloed staan van de machthebbers? Ook dat is een commentaar. Ik bracht de Pravda ter sprake, het Ministerie van de Waarheid. Dat heet ironie, ook al is een grapje nooit onschuldig.

Gisteren om 19u03 publiceerde het Élysée een videobericht dat Le Journal du Dimanche viseerde, en Philippe de Villiers en uw dienaar, na de woorden die ’s ochtends gevallen waren. We werden beschuldigd van desinformatie.

Nee! Als Philippe de Villiers zegt: ‘Nooit was de totalitaire dreiging er meer dan in de nadagen van de macronie.’ dan is dat geen desinformatie. Het is een commentaar, en commentaar staat vrij.

Ziedaar wat de kern is van de strategie van het Élysée: commentaar laten doorgaan voor desinformatie. Emmanuel Macron verdraagt geen kritiek meer, heeft daar reden toe. Onder zijn presidentschap lijkt Frankrijk wel een ruïne, de diplomatie is verzwakt, de onveiligheid nam toe, de immigratie is geëxplodeerd. Het onderwijs, het gerecht, de gezondheidszorg gaan door crisissen zonder voorgaande. Het heersende klimaat is vergiftigd na de parlementsontbinding. Dat besluit tot ontbinding was een grilletje van hem, maar nooit heeft hij zijn vergissing erkend. Vandaar die wil om een andere geschiedenis te beschrijven. Gisterochtend was het nog een mogelijkheid, gisteravond is het werkelijkheid geworden: het Ministerie van de Waarheid is geboren.