FC De Kampioenen

 

Het aanschijn van de leden der censuurcommissie FC De Kampioenen wordt afgeschermd en hun namen moeten geheim blijven. Misschien moet iemand een robotfoto maken. Zelf voel ik mij niet geroepen, maar moeilijk kan het niet zijn – volgzaam, preuts, achterbaks, laf, zelfgenoegzaam, heimelijk, nuffig, historisch of anderszins inzichtelijk beperkt – er zijn wel meer kenmerken.

Maar dát er zo’n commissie bestaat weet nu iedereen die het nog niet wist, en dat is niet in overeenstemming met de opvattingen van prins Metternich. Een censorenkorps moet er vanzelfsprekend zijn vond hij, maar: Sogar seine Existenz sollte aus Effektivitätsgründen völlig verborgen bleiben.

Aan die voorwaarde is hier niet voldaan. Onze Kampioenencensuurcommissie heeft er integendeel voor gekozen te werken zoals de Sacra Congregatio Indicis, de Heilige Congregatie van de Index wier bestaan evenmin verborgen werd gehouden, en die in de zestiende eeuw een lijst van verboden boeken liet verschijnen.

Nu was het ook niet goed mogelijk om de raad van Klemens von Metternich op te volgen, aangezien heel Vlaanderen die reeks Kampioenen al zeven keer gezien had. Klemens was een verstandig man en greep op voorhand in. Zo verbood hij bijvoorbeeld de werken die Heinrich Heine ongetwijfeld nog zóu schrijven.

Maar nu zij dat andere pad is ingeslagen, kan onze eigen commissie beter de politiek van de Sacra Congregatio consequent blijven volgen. Geëxpurgeerde afleveringen, of fragmenten ervan, zou men kunnen laten naspelen met correcte teksten, zoals een boek ook maar op de Index bleef staan ‘donec corrigatur’, totdat het gecorrigeerd was.

Deze suggestie is zeker het overwegen waard, maar of ze praktisch haalbaar is weet ik niet.